دیوان آصفی هروی

دیوان آصفی هروی

نویسنده:  آصف بن نعیم الدین آصفی هروی
به اهتمام و تصحيح : هادی ارفع کرمانشاهی
ناشر: طهوری
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 380
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1342 - دوره چاپ: 1 

کمیاب - کیفیت :  درحد نو _ نو
 

مروری بر کتاب

اجل به قتل من آمد شبِ فراق       ولی فراقِ یار مرا می‌کشد، چه منّت ازو؟

آصف بن نعیم الدین آصفی هروی ؛ از جمله شاعرانی که در عهد گورکانیان چون گوهری گرانبها بر دیهیم ادب می‌درخشد، شاعر شیرین‌زبان و خوش‌بیان، مولانا خواجه آصفی هروی است. پدرش خواجه نعمت الله قهستانی وزیر سلطان ابو سعید گورکان بود. پدرش وزیر سلطان ابوسعید تیموری بوده است و ظاهراً بنا بر سابقه‌ای که به وزیران لقب آصف (وزیر حضرت سلیمان) می‌دادند، کلمه «آصفی» را تخلص خویش قرار داده است.

جد آصفی ، علاءالدین علی نیز در عهد امیر تیمور خدمت دیوانی می‌کرده است. آصفی هروی شاگرد جامی بود؛ او فنون و دقایق شعر را از عبدالرحمن جامی فرا گرفت و استاد جامی نسبت به وی احترام زیادی قائل بود. آصفی به اغلب شعرای معاصر خود امتیاز داشت و بیشتر تذکره‌نویسان آزادگی و علو همت او را ستوده‌اند.

آصفی هروی با امیرعلیشیر نوایی محشور بود و نزد شاهزاده میرزا بدیع‌الزمان تقرب داشت و در دربار سلطان حسین بایقرا نیز کار می‌کرد. خواجه آصف غزل و قصیده را نیکو می‌سرود و در رباعی و مثنوی نیز استادی داشت و مثنوی‌ای نیز بر وزن «مخزن الاسرار» سروده است.