درباره هنر و ادبیات 

نویسنده: جلیل ضیاء‌پور , بهروز مسلمیان
به کوشش : ناصر حریری
ناشر: آویشن
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 175
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1378 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : نو 

مروری بر کتاب

گفت و شنودی با جلیل ضیاء‌پور و بهروز مسلمیان

نقاشى نوگراى ايران را مى‏توان از مهمترين جريانات هنرى تاريخ اين سرزمين و دوران تغيير و گذار و آفرينش هاى خلاقانه دانست. از بارزترين تحولات اين دوره ورود هنر مدرن از طريق دانشکده هنرهاى زيبا به فضاى هنرى ايران است. محور اصلى اين پژوهش تحليل بينامتنى نقاشى نوگراى ايران و سبک کوبيسم با تأکيد بر آثار جليل ضياپور و پيکاسو و بر اساس نظريه بدخوانى خلاق هارولد بلوم است.

استاد جلیل ضیاپور پدر نقاشی مدرن در ایران است که بیش از نیم سده برای تحرک در نوگرایی، دوری از تقلید، توجه به الهام‌گیری، وسعت نگرش و مقایسه‌  آثار به منظور اعتلای اندیشه‌ هنری کوشید و در این راه توانست هنردوستان بسیاری را به خود جلب کند.تأثیرات نقاشی مغرب زمین در دوره پیشینیان به خصوص دوران قاجاریه‌، باعث‌ ظهور سبکی در قلمرو نقاشی ایران شد که بعدها «مکتب قاجار» نام گرفت.

بازگشت جلیل ضیاءپور از فرانسه‌ نقاشی‌ معاصر ایران و نیز مجادلات کهنه و نو، همراه با نقاشی ها و نوشته‌های‌ او و همفکرانش را وارد مرحله جدیدی ساخت. آشنایی او با استادان فرانسوی و شیوه کوبیسم سبب شد تا این هنر به ایران راه پیدا کند و پیروان بسیاری را به خود جلب کند و دیدگاه های نوین نقاشی را به هنردوستان نشان دهد....

استاد مسلمیان (زاده ۲۷ آبان ۱۳۳۰ شهر سلماس) از هنرمندان نوگرای نقاشی معاصر ایران است. آثار وی در نمایشگاه‌های زیادی از جمله برن، لندن، ژنو و موزه مریدین نیویورک به نمایش گذاشته شده‌است.

دست یابی به فرمی شخصی همراه با نوعی کنش فکری نسبت به فرایند نقاشی همیشه از دل مشغولی‌های اصلی زندگی من بوده‌است. این فرم اگر چه می‌بایست از نظر بصری غنی باشد اما پیش از آن که به زیبایی تن بدهد باید میدان را برای تأمل باز بگذارد. نگاه انتقادی نسبت به فرایند درونی کردن مدرنیسم در جامعه و هنر خودمان و توجه به مهم‌ترین مولفهٔ مدرنیسم که در سوژهٔ مدرن تجلی پیدا می‌کند و سوژه مدرن در مفهوم فردیت که فرد را معنا گرا می‌کند مرا به دور شدن از تمرکز بر مفهوم هویت جمعی و نزدیک شدن به مفهوم هویت فردی نزدیک کرد.

من همیشه مایل بودم که به فضایی برسم که بتواند دیالکتیک حیات را نشان دهد زیبایی و تراژدی همزمان. حضور عناصر تاریخی در برخی از کارهای من تنها به نیت هویت‌مند کردن اثر یا ایرانی کردن آن نبوده بلکه این‌ها پاره‌هایی از تاریخ هستند که در زندگی معاصر حضور دارند. حضوری که گاه آزارنده و نابهنگام است و بیشتر مانع جریان یافتن حیات معاصر می‌شود. تلاش کرده‌ام از خلال امکاناتی که رسانهٔ هنری‌ام به من می‌دهد گذشته و حال خود را در قالب فرمی متناسب با درک و احساسات شخصی بیان کنم.