درباره هنر و ادبیات ؛ گفت و شنودی با معصومه سیحون

درباره هنر و ادبیات 

نویسنده: معصومه سیحون
به کوشش: ناصر حریری
ناشر: آویشن
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 64
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1381 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : نو ؛ لبه جلد رویی کتاب تاخوردگی مختصری دارد

مروری بر کتاب

گفت و شنودی با معصومه سیحون

اهل درس و مشق نبود، اما جایی در کوچه پسکوچه‌های کودکی عاشق نقاشی و طرح‌ها و رنگ‌ها شد و ادامه مسیر زندگی‌اش با رنگ و بوم و قلمو گره خورد. معصومه نوشین در سال 1313در رشت به دنیا آمد و سال‌های کودکی‌اش را در این شهر و قائمشهر گذراند. پدرش کارمند راه‌آهن بود و وقتی که به اهواز انتقال یافت، معصومه هم مسافر کوچولویی از شمال به جنوب کشور شد. چند سالی در اهواز زندگی کردند و معصومه در دبستان گاهی برای معلم‌هایش نقاشی سفارشی می‌کشید.

پس از 10سال زندگی در اهواز، خانواده نوشین رهسپار تهران شدند و معصومه سال‌های پایانی دبیرستان را در تهران گذراند. خانواده‌اش دوست داشتند او پزشک شود، اما معصومه آینده‌اش را در دنیای نقاشی جست‌وجو می‌کرد و بالاخره در سال1335 در کنکور دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در رشته نقاشی پذیرفته شد. پس از ورود به دانشگاه با هوشنگ سیحون آشنا شد که در آن دوران ریاست دانشکده را بر عهده داشت.

معصومه 22ساله بود و سرشار از شور زندگی. هوشنگ سیحون، معمار ممتاز ایرانی، فقط استادش نبود، بلکه مهر معصومه را به دل داشت و در نهایت، با وجود 14سال اختلاف سنی، با هم ازدواج کردند. معصومه در سال آخر دانشکده، فرزند دومشان را باردار بود، اما زندگی مشترک‌شان خالی از مشکل نبود و در نهایت در سال 1354از هوشنگ سیحون جدا شد. با این حال، تا پایان عمر به نام معصومه سیحون شناخته می‌شد؛ نه اینکه نتوانست از زیر سایه همسر نامدارش خارج شود، بلکه به این دلیل که در سال 1345 «گالری سیحون» را ـ که یکی از قدیمی‌ترین گالری‌های هنری کشور است ـ بنیاد نهاد.

در این گالری، آثار هنرمندانی نظیر ژازه طباطبایی، سهراب سپهری، مسعود عربشاهی، حسین زنده‌رودی، رضا مافی، مکرمه قنبری و علیرضا اسپهبد به نمایش گذاشته شده است. معصومه سیحون به این گالری حیات و هویت داد و طبیعی بود به نامی که از این گالری داشت ببالد.

معصومه سیحون برای علاقمندان به هنر نام آشنایی است. او گالری مشهور سیحون را بنیان نهاده که در حال حاضر قدیمی‌ترین گالری فعال در تهران به حساب می‌آید. سیحون در دانشکده هنرهای زیبا درس خواند و آن‌جا با استادش هوشنگ سیحون آشنا شد و ازدواج کرد که البته بعدها از او جدا شد. چند سالی به کار نقاشی مشغول شد و آثارش را در چند گالری آن زمانِ تهران به نمایش گذاشت که اغلب به دست خارجی‌ها اداره می‌شدند.

این طور که خودش می‌گوید یک بار در یکی از این گالری‌ها می‌بیند اثری ارزشمند از تناولی را می‌گذارند جلوی در، برای همین با خودش قرار می‌گذارد یک گالری راه بیندازد و آثار هنرمندان ایرانی را آن‌طور که شایسته است به نمایش بگذارد. گالری سیحون از همین جا پا می‌گیرد و تا مدت‌ها می‌شود یکی از فعال‌ترین گالری‌های تهران که نقش مهمی در معرفی هنرمندانی مثل مکرمه قنبری، حسین زنده‌رودی و سهراب سپهری بازی می‌کند.

سیحون بعد از انقلاب به دلیل رفت و آمد فرح پهلوی به گالری‌اش به زندان می‌افتد و بخشی از اموالش مصادره می‌شود. اما پس از بیرون آمدن از زندان هم با جیب خالی و قلب پیوندی به اداره‌ی گالری اجاره‌ای‌اش ادامه می‌دهد.