آئین نگارش

آئین نگارش

نویسنده: حسین سمیعی
ناشر: وزارت فرهنگ و هنر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 225
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1319 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو ؛ بر روی تصاویر رضاشاه و محمدرضاشاه خط کشیده اند ؛ جلد سازی مجدد

مروری بر کتاب

بارها دیده ایم که وقتی افراد قلم به دست می گیرند طبیعی ترین و ساده ترین شیوه ی بیان مطلب را فراموش می کنند و ترکیب هایی نادرست و بی معنی می سازند...…

ابزار نگارش عبارتند از:
نخست از الفاظ فصیح و صریح که مانوس و نزدیک به فهم بوده و در جای خود استعمال شده باشد و دلالت آن بر معانی صریح و روشن بُود، و هم از معانی که از اشکال عاری بوده و با کمال وضوح و سهولت فهمیده شود، و سپس از درآوردن یک معنی به اشکال گوناگون و ادا کردن یک مقصود به بیان‌های متفاوت، این‌ها همه به علم معانی و بیان مربوط می‌گردند…

… تنها نوشته‌های خوب هستند که برای اخلاف می‌مانند. مقدار معلومات، غرابت وقایع، داشتن اکتشاف‌های نو، هیچ‌یک از این‌ها به تنهایی اثری را جاودانه نخو.اهند کرد. هر نوع نوشته‌ای درصورت دربرنداشتن ذوق و قریحه، جاویدان نخواهد ماند…

… یکی از اقسام نگارش، ترجمه است. به این معنا که فرد، مطلبی یا کتابی را از زبان بیگانه به زبان مورد فهم ملت خود برگرداند. این فن، فنی تخصصی است و از عهده هر کس بر نمی‌آید…

حسین سمیعی به منظور برگزیدن اسلوب و روش صحیح نگارش دست به تألیف این اثر زده است. وی نه روش سره نویسان عربی ستیز را پسندیده و نه روش متأخران مقلد را. بلکه میانه این دو را برگزیده است. در این اثر از علم ادب، فن انشاء، در صفت دبیر و شرایط دبیری، بخشهای نگارشی، مقایسه نگارش های دانشمندان با یکدیگر و نقل برخی آثار نویسندگان اروپایی سخن رانده شده است. نثر دکتر سمیعی دلکش و زیبا بوده و او از نمونه های نظم و نثر فارسی و ترجمه برخی آثار نویسندگان اروپایی برای بیان بهتر مطالب کمک گرفته است.