جهان بینی ابن خلدون

نويسنده: ايولا كوست
مترجم: مهدی مظفری
ناشر: دانشگاه تهران
زبان كتاب: فارسي
تعداد صفحه: 245
اندازه كتاب: وزیری - سال انتشار: 1354 - دوره چاپ: 1 

کمیاب - کیفیت : در حد نو 

مروری بر کتاب

ابوزيد عبدالرحمن بن محمد بن خلدون حَضرَمي (۸۰۸-۷۳۲ ه‍ ق، تونس) معروف به «ابن خلدون»، تاريخ‌نگار، جامعه‌شناس، مردم‌شناس و سياست‌مدار عرب مسلمان است. وي را از پيشگامان تاريخ‌نگاري به شيوه علمي و از پيشگامان علم جامعه‌شناسي مي‌دانند كه حدود ۴۰۰ سال پيش از اگوست كنت - مؤسس علمي به نام جامعه‌شناسي (به فرانسوي: La sociologie) در فرانسه - مي‌زيست. ابن‌خلدون اين علم جديد را عمران نام نهاد.

او به عنوان بزرگترين انديشمند شرق شناخته مي‌شود. در كتاب مقدمه وي از تكرار تاريخ در يك چرخه شش نسلي سخن گفته. اين چرخه از آغاز يك اجتماع با تكيه بر كشاورزي سپس فنون آغاز مي‌شود. در آخرين مرحله اجتماع چنان قدرتمند مي‌شود كه مردم آن به هنر و موسيقي روي مي‌آورند و پس از آن مردم از فرط امنيت و بي نيازي تعصب خود را نسبت به جامعه از دست مي‌دهند تا اينكه قوم ديگري آن جامعه را از خارج فتح مي‌كند و در اينجا تاريخ بر همين منوال تكرار مي‌شود. او براي مثال مي‌گويد كه ايرانيان از عربها شكست خوردند عربها از تركان سلجوقي و تركان نيز از مغولها شكست خوردند.

اگرچه عقايد ابن خلدون تحت تأثير افكار افلاطون و به خصوص سياست ارسطو است اما اين دانشمند توانسته با انديشه يوناني و با نگاه ژرف و تجربه طولاني خويش به عنوان سياست‌مداري كاركشته تئوري‌هاي نوين جامعه‌شناسي خود را توسعه دهد.از ابن خلدون به عنوان بنيانگذار علم تاريخ هم ياد مي‌شود. او در همين كتاب براي نخستين بار شيوه‌هايي علمي براي استخراج حقيقت از منابع دست اول را طراحي كرده است.اثر معروف ديگر او كتاب العبر است.