آیتمی یافت نشد!
نويسنده: عبد الجبارخجندی
تصحیح: رحیم رضازاده ملک
ناشر: ميراث مكتوب
زبان كتاب: فارسي
تعداد صفحه: 350
اندازه كتاب: وزیری گالینگور روکشدار - سال انتشار: 1384 - دوره چاپ: 1
این کتاب، از آثار کهن مربوط به تنجیم است که ظاهرا بر اساس نجوم ایرانی و با عنایت به اسطوره‌ها و حکایات عصر، در زمان ساسانیان، سامان یافته است. در ادبیات تنجیمی چنین حکایت می‌شود که تنکلوشا، پس از سازمان آن در ایران و لابد به فارسی میانه (پهلوی) به زبان سریانی، و سپس در دوره‌ی اسلامی به عربی ترجمه شده و منبع اطلاع بسیاری از ادبیات تنجیمی بعد از خود بوده است.
در کتاب، نخست مباحثی در زمینه‌ی اثبات طلسمات، کیفیت استعمال طلسم و منفعت آن، و علل پنهان داشتن این علم از عوام، مطرح گردیده و سپس درجات مختلف صور فلکی بازگو شده است. گفتنی است کنون نسخه‌ای از ترجمه‌ی سریانی این کتاب شناخته نیست، ولی از ترجمه‌ی عربی و نیز ترجمه‌ی فارسی آن که هر دو کاملا با هم مطابق هستند نسخه‌هایی در دست است.
کتابی است که در نگاه اول انگار در حوزه نجوم قرار می‌گیرد. یا یک جور فالنامه کهن! دقیقاً ساختاری دارد مشابه با آنچه در این روزگار آن را فالنامه نجومی می دانیم، یعنی بر اساس تاریخ تولد هرکس سرنوشت و زندگی او را پیش بینی کردن است. کتاب به تفکیک ماه و روز تولد تنظیم شده است و تصویری از صورت نجومی‌ِ متناظر با هر برج شمسی به آن ضمیمه شده است.
تاریخ دقیق تالیف کتاب و مولف آن هیچگاه شناخته نشده است. اصل ایرانی یا بابلی یا یونانی بودن آن هم محل بحث است. در مقدمه تمام اینها را رضا زاده ملک به دقت بررسی کرده و آدم را یاد بورخس می‌اندازد. لغاتیکه در کتاب به کار رفته اما خبر از سیر تطور طولانی کتاب می‌دهد، چرا که مثلاً: برخی واژه ها به جغرافیایی مربوط است که باید در آن «نخل» یکی از گیاهان معمول باشد، برخی عقاید و مقدمه کتاب خبر از فرهنگ یونانی یا حداقل آشنایی ایرانیان با فرهنگ یونانی می‌دهد، نوع تنظیم و اشارات تنجیمی کتاب چنان دقیق است که بدون سنت رصد خانه‌ای طولانی و دانش نجوم و هیئت نوشتن آن غیر ممکن است، لغات بسیاری با حروف نگاری و شکل پهلوی در آن به یادگار مانده است و اسطوره های بابلی و بین النهرینی نیز در آن دیده می‌شود.
این یعنی که کتاب احتمالاً مال یک نفر و تالیف یکباره نیست بلکه مانند هزار و یک شب کتابی است که در ترجمه و بازنویسی های متوالی به این شکل درآمده است.اما کتاب، اگر راستش را بخواهید، به هر چیزی شبیه است جز یک فالنامه، گرچه ساختاری مشابه دارد. انگار به نیت «رمز نگاری» یا «شعر» یا متنی «حکیمانه» نوشته شده است.
برای مثال ببینید:
درجة بیست و پنجم از برج سنبله
برآید در این درجه مَردی مُرده در تابوتی از چوب شمشاد و اِزاری از دیبای زرد در نیمة او پیچیده و گرداگرد او زنان ایستاده و از آن اِزار تعجب می‌کنند و با مُرده بازی می کُنند و مشغول می‌باشند…
درجة بیست و هشتم از برج اسد
برآید در این درجه ستارگان روشن و مردی یا حربه (نه از آهن ولیکن از چوبی خوشرنگ و روشن) و از جانب راست او برآید لوحی سیمین (بر او به زر شرح حال آن کسیکه زمانه از او برگردد نوشته) و از جانب چپ او شبپَرک و بعضی مرغان… یا اگر کمی جرئت داشته باشیم و تکه ای از آن را، با نگاهی به آهنگ و نحو و نواخت جملات، تقطیع کنیم.
ساختار کتاب ایده های بسیار دارد. هر درجه یک ساختار خُردِ مشخص دارد: «برآید در این درجه» شروع کار است، یعنی هر که در این روز، یا درجه به دنیا آمده باشد این است سرنوشتش. اما سرنوشت او را به تصویری تبدیل کرده است که بیشتر شعر است و متنی رمزی تا چیزی مصرح که بتوان از آن چیزی فهمید. در اغلب درجات، دو «جانب» داریم، از جانب راست و چپ آن صورت چیزهایی پدیدار می‌شود یا «بر می آید» در آخر هم انگار برای راحتی خیال جملاتی با این شروع می‌آید «هرکه بر این درجه زاید» فلان می‌شوند، درویش می شود، شاه می شود، خوشبخت می‌شود. همینطور ۳۶۵ روز را رفته، با یک مقدماتی درباب نجوم و هیئت و طلسمات و زیج و تقدیر.
کتاب مورد نظر در حال حاضر موجود نیست . اطلاعات خود را وارد فرم زیر نمایید تا زمانی که کتاب موجود شد به شما اطلاع داده شود
