تاریخ شهریاری در شاهنشاهی ایران

تاریخ شهریاری در شاهنشاهی ایران

نویسنده: محمدعلی امام شوشتری
ناشر: وزارت فرهنگ و هنر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 421
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1350 - دوره چاپ : 1 

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو ؛ واجد تصویر محمدرضا شاه ؛ لبه چند صفحه انتهایی کتاب رد زردی مختصری دارد

مروری بر کتاب 

مصور تمام گلاسه همراه نقشه خارج از متن

تاریخ شهریاری در شاهنشاهی ایران که بزرگ‌ترین و مستندترین کتاب در زمینه فلسفه شهریاری و تاریخ آن در ایران است و در سال ۱۳۵۰ توسط وزارت فرهنگ و هنر به چاپ رسیده‌است. پیش از آنکه آثار درخشان سیر و تحول آیین مهرآفرین شهریاری، شاهی،شاهنشاهی در تاریخ ایران‌زمین بررسی شود ضروری و درخور است‌ که نخست تاریخ آغاز ثبت و درج این کلمه مقدس را که متجاوز از دو هزار و پانصد سال ذائقه آریازادگان نژاده را به شهد نوش‌آفرین خود شیرین و شادکام دارد در دفتر مواریث افتخارآمیز ایران عزیز جستجو نماییم تا بدرستی هرچه تمامتر این حقیقت مسلم تاریخی آشکار گردد که آیین شهریاری‌ خواسته روح ایرانی و برخاسته از کانون اراده و آرزوی این ملت باستانی‌ است که از دیرباز اصل و رسم شاهنشاهی را به‌عنوان یکی از نفیس‌ترین و ارزنده‌ترین مواهب یزدانی از دل‌وجان پذیرا گردیده‌اند.

در سنگ‌نبشته‌ها و نوشته‌هائی که از گزند باد و باران و دستبرد حوادث دوران بجا مانده و هم‌اکنون به‌عنوان مهمترین اسناد و مدارک تاریخی‌ در دسترس همگان است آثار آیین شاهنشاهی و یا به عبارت دیگر«فروغ‌ مهر ایزدی متجلی است. نگاهی به کتیبه بیستون که مظهر تجلی آیین شاهنشاهی است ما را از مشاهده مناظر دیگر بی‌نیاز می‌سازد:داریوش کبیر در کتیبه بیستون‌ گفته است:
«اهورا مزدا سلطنت را به من عطا کرد،اهورا مزدا مرا کمک کرد و ایزدان دیگر نیز.»
(به نقل کتاب فرهنگ ایران در دوران باستان).

از جمله عقایدی که به اطفال تعلیم و تلقین می‌شد این‌که«شاه» بخواست خدا و به موهبت الهی بر تخت سلطنت نشسته و نماینده او بر روی‌ زمین است و بر حسب اراده او کارهای کشور را تمشیت می‌دهد. نه‌تنها مردم ایران به این عقیده بوده‌اند بلکه مردم کشورهای‌ دیگر جهان نیز شاهان ایران برگزیده خدا می‌دانستند.

دلیل این گفته استوانه‌هایی است که در خزانه یکی از معابد بابل‌ کشف شده و بر آنها چنین حک گردیده است«خدای بزرگ مردوک»در چستجوی پادشاهی عادل بود تا بابل را از تعدی و جور رهایی بخشد. کوروش را بدین کار نامزد کرد و برای او سلطنت الم را خواست‌ و به قلب عدالت‌خواه او برکات خود را نازل کرد و همگی مردم بابل و سومر و اکد از پادشاهی او خشنود شدند و بزرگان پای او را بوسیدند.