نامه های وان گوگ

نویسنده: ونسان وان گوگ
مترجم: رضا فروزی
ناشر: نیما
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 700
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1364

کمیاب - کیفیت :

مروری بر کتاب

مصور

تئوی عزیزم! احساس زیبایی طبیعت ، حتی احساس ظرافت ونکته های آن با احساس عقیده و ایمان فرق دارد ، اگرچه به نظر من بین آن دو رابطه ی نزدیکی موجود است (احساس ما نسبت به هنر نیز همین است). در هر حال زیاد هم پایبند این موضوع نباش. هرکس طبیعت را یک نوع احساس می کند ولی کمتر کسی است که بتواند خدا را احساس کند ، خدایی که با روح ما پیوستگی دارد. هرآن کس که در برابرخدا سجده کند ، باید برابر روح و حقیقت نیز سر تعظیم فرود آورد ...

ونسان ویلم ونگوگ یا "فینسنت فان خوخ" هنرمند نقاش سرشناس هلندی است که در سال 1853 به دنیا آمد. این نقاش که این روزها بسیاری از معتبرترین کلکسیونر‌های جهانی آرزوی داشتن یک اثر از وی را در میان مجموعه آثار خویش دارند در زمان حیاتش در گمنامی کامل به سر می‌برد. کارشناسان نقاشی وی را منشاء آغاز جنبش پست امپرسیونیست در نقاشی معاصر جهان می‌دانند. امروز بیشتر مردم بعضی از این تابلوها را می‌شناسند ؛ گل‌های آفتابگردان ، صندلی خالی ، شب‌های پرستاره ، درختان سرو و بعضی پرتره‌هایش به صورت تصاویر چاپی ، شهرت جهانی دارند و در بسیاری از اتاق‌های ساده مردم عادی نیز دیده می‌شوند. این دقیقا همان چیزی است که ونگوگ می‌خواست. او دوست داشت تابلوهایش تاثیر‌ مستقیم و قوی چاپ‌نقش‌های رنگی ژاپنی را داشته باشند که بسیار تحسینشان می‌کرد. هر چند که هنوز بسیاری علت مرگ ونگوگ را نمی‌دانند ، اما بسیاری بیماری مرموز روحی که وی در پایان عمرش به آن گرفتار شده بود را عامل خودکشی این هنرمند در 29 جولای 1890 می‌دانند.

ونگوگ جوانی خود را به عنوان دلال آثار هنری ، معلم و واعظ مذهبی گذراند. او اعتقاد دینی عمیقی داشت و مدتی در انگلستان و نیز در میان کارگران معادن زغال سنگ بلژیک به عنوان مبلغ غیر روحانی مسیحی فعالیت کرد. او فعالیت‌ هنری خود را به عنوان طراح و نقاش از سال 1880 و در سن 27 سالگی شروع کرد. و از آنجا که در سن 37 سالگی درگذشت ، در واقع تمام آثارش را در 10 سال آخر عمر کوتاه خویش آفرید که شامل 900 نقاشی و 1100 طراحی است. برخی از مشهورترین آن‌ها در 2 سال پایانی عمرش کشیده شده‌اند. او تنها در 2 ماه پایانی عمرش 90 نقاشی بر جای گذاشته است. 
و‌نگوگ در ابتدا از رنگهای تیره و محزون استفاده می‌کرد و علاقه‌ی خاصی به نقاشی از شب‌نشینی‌های مردم طبقه کارگر ، مناظر طبیعی فرانسه و گل‌های آفتاب‌گردان داشت. مجموعه‌ی گل‌های آفتابگردان او که تعدادی از آن‌ها از معروف‌ترین نقاشی‌هایش نیز محسوب می‌شوند شامل 11 اثر است. خودنگاره‌ها و شب‌های پرستاره‌ نیز از دیگر نقاشی‌های برجسته او محسوب می‌شوند. 

ونسان در انزوای خود خواسته‌اش در آرل ، همه‌ی اندیشه‌ها و امیدهایش را در نامه‌هایی به "تئو" برادر خود که به صورت خاطره‌نگاری‌های روزانه درآمده بود می‌نوشت. در این نامه‌ها رسالتی که نقاش در خود احساس می‌کرده، تلاش‌ها و کام‌یابی‌ها ، تنهایی غم‌بار و آرزوی داشتن هم‌صحبتی همدل به خوبی آشکار است. در یکی از نامه‌هایش به تئو می‌نویسد: "ایده تازه‌ای در سرم بود و این پیش‌طرحی از آن است. این بار موضوع تابلو همان اتاق خواب خودم است، اتاقی که در آن فقط رنگ است که اهمیت دارد و ضمن آن که با سادگی و یک‌دستی خود شکوهی به اشیا داده ‌است، نشان می‌دهد که این اتاق چیزی جز محل خواب و استراحت نیست. خلاصه بگویم، نگاه کردن به این تابلو باید موجب استراحت فکر و بیش از آن آسودگی خیال شود." 

مسئله‌ای که همه از خواندن این کتاب و نامه‌های ونگوک از آن اطمینان حاصل خواهند کرد ؛ این است که ونسان ونگوک به عنوان نقاشی که در نامه‌هایش حتی از جملات ادبی شکسپیر و ویکتورهوگو برای عمق بخشیدن به جملات و احساساتش استفاده می‌کرد و حتی در اولین نامه‌هایش به تئو هدف کلی زندگی خود را یادگرفتن هر چه سریع‌تر هنر و طراحی برای بالا بردن درآمد خود عنوان می‌کند؛ اما نمی‌تواند حتی یکی از نقاشی‌های خود را بفروشد. 
اولین نامه در سال 1872 نوشته است که در آن زمان ونگوک 18 ساله سعی در برنامه‌ریزی برای آینده خود داشته است و آخرین نامه نیز در 29 جولای 1890 نوشته شد که تئو در جیب برادر نقاش خود پیدا می‌کند. وی در نامه‌هایش با اشاره به آثار ادبیات اروپا به نوشته‌های شکسپیر و ویکتور هوگو اشاره می‌کند و جهان شکسپیر را به همان زیبایی توصیف می‌کند که رامبراند در آثار خود انسانها را به تصویر می‌کشیده است.