مددکاری اجتماعی

دیباچه ای بر مددکاری اجتماعی

نویسنده: محسن قندی
مقدمه : ناصرالدین صاحب الزمانی
ناشر: عطائی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 440
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1347 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : در حد نو ؛ لبه حدود بیست صفحه کتاب رد زردی مختصری دارد

مروری بر کتاب

در تمدن اسلامی، هرچند دستگیری فردی بنا به احساسات شخصی افراد با همه نارسایی هایش بر اثر نیاز به علاج فوری و لزوم تسکین انی، رنج گرسنگی و برهنگی بینوایانی که مردم بلند همت با آنان برخورد می کرده اند به فراوانی وجود داشته است لیکن پدیده مددکاری با سازمان و تعاون با برنامه ی اجتماعی از همان آغاز در این تمدن با صراحت بنیانگذاری، توصیه و پیگیری شده است.

فصل‌هاي اول و دوم و سوم اين كتاب براساس كتاب ‹‹مفاهيم‌ و روش‌هاي مددكاري اجتماعي›› است و فصل‌هاي چهارم تا نهم آن براساس كتاب ‹‹مددكاري گروهي›› پايه‌گزاري شده است. مفاهيم و مطالب كتاب بسيار روان و صريح نگارده شده و براي افراد غير حرفه‌اي نيز به راحتي قابل استفاده است و راهنماي بسيار مناسبي براي مددكاران نيز است.

نظر به این که مددکاری اجتماعی از جمله حرفه ‏های یاری دهنده محسوب می‏ شود، علاوه بر رشته‏ ی علوم اجتماعی، در دیگر رشته‏ های علوم انسانی نظیر راهنمایی و مشاوره، روانپزشکی، روانشناسی، حقوق یا رشته ‏هایی نظیر پرستاری و مامایی نیز به طور عملی و معنایی کاربردهایی دارد، زیرا ماهیت این رشته ‏ها به ­گونه ‏ای است که آگاهی دانشجویان از اصول و چهارچوب های مددکاری اجتماعی الزام­ آور و ضامن توفیق آنان در ارتباط با مددجویان، مراجعان، بیماران یا افرادی است که باری به هرجهت مشکل یا مشکلاتی دارند و به مددکار، مشاور، درمانگر یا وکیل مراجعه می­ کنند و کتاب حاضر جهت نیل به این هدف نگاشته شده است.

ارتباطات متقابل از جمله ارکان اساسی زندگی اجتماعی بوده و هست و خواهد بود. درواقع  نمی‏ توان هیچ نوع تشکل اجتماعی در نظر مجسم کرد که افراد یا اعضای آن با یکدیگر ارتباط نداشته باشند، اما ناگفته پیداست که این ارتباطات همواره مشابه یا یکسان نیست، بلکه نوسان های چندی دارد که از جمله می‏توان به موارد زیر اشاره کرد: ارتباطات یکطرفه، ارتباطات دوطرفه، ارتباطات انفرادی، ارتباطات گروهی و ارتباطات دورانی.

در مددکاری اجتماعی به فرستنده‏ ی پیام، مددکار و به گیرنده‏ ی پیام مددجو می‏ گویند، هر چند اگر از یک زاویه‏ ی دیگر به موضوع نگاه کنیم، می‏توان گفت که هرگاه مددجو به مددکار مراجعه کند و مطالبی را با او در میان بگذارد، جای فرستنده و گیرنده‏ ی پیام عوض می‏شود. به بیان دیگر، در مددکاری اجتماعی ارتباطات افراد از نوع دورانی است، یعنی طرفین ارتباط به طور مرتب اطلاعاتی را مبادله می‏کنند تا بتوانند تصمیمات حساب‏ شده‏ تری اتخاذ کنند.

به این ترتیب در گفت و شنوده ای آنان، مرتباً جای فرستنده و گیرنده‏ ی پیام عوض می‏شود تا در نهایت از این تبادل اطلاعات، راه ‏حل یا راه‏ حل ‏هایی برای مسأله یا مسائلی که بوجود آمده، پیدا شود. به این جابه‏ جایی و تبادل رأی و اطلاعات، بازخورد (بازخور) گفته می ‏شود و هدف آن است که تصمیمات نهایی براساس دقیق ‏ترین نتایج گفت و شنودها اتخاذ شود.