بلخ ؛ کهنترین شهر ایرانی آسیای مرکزی در قرون نخستین اسلامی

بلخ ؛ کهنترین شهر ایرانی آسیای مرکزی در قرون نخستین اسلامی

نویسنده: آذرمیدخت مشایخ فریدنی
ناشر: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 115
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1376 - دوره چاپ: 1

کیفیت : درجد نو _ نو ؛ لبه عطف چسب خوردگی مختصری دارد

مروری بر کتاب

 بلخ قديميترين شهر جهان و در منابع اسلامي به ام البلاد و ام القراء و دارالاجتهاد و دارالفقاهه معروف است. هر چند در صحرايي لم يزرع و در دامنه كوههاي بلند هندوكش واقع شده است؛ دروازه هاي آن همواره به روي دنياي متمدن باز بوده و اين شهر پيوسته محل تلاقي افكار و آراي علمي و ديني بوده است كه از غرب؛ از ايران و دنياي مديترانه و از شرق از هند و چين نشات مي گرفت.

اهمیت بلخ (باکترای پیشین)، مدیون موقعیت مکانی آن در تقاطع دو جاده مهم بود؛ یعنی تقاطع جاده‌ای که از غرب به شرق در امتداد بخش سفلای خراسان و کوه‌های هندوکش از ایران به آسیای مرکزی و چین می‌رود، و جاده‌ای که از ساحل چپ شاخابه‌های آمودریا ( جیحون ) از میان کوهستان‌های افغانستان مرکزی به شمال غربی هند منتهی می‌شود. بلخ به قولی کهنترین شهر تاریخ جهان است که پیشینه آن به هزاران سال قبل از میلاد برمیگردد و یکی از شهرهای مهم امپراطوری خراسان بوده است.

آتشکده ء نوبهارو نواسنگارامه دو ابده ازجمله پنجاه وهشت ابده دربلخ بشمارمیروند که در400 متری دیوارهای بلخ قرارداشته و فعلا تمام قسمت های این دوابده از بین رفته و به توده خاک تبدیل شده اند . دقیقا این دو محل اتشکده های زردشتیان و محل عبادت بودایی ها بودکه درزمان کنشکا ، پادشاه کوشانی ها درقرن اول میلادی بنا یافته بود....

زرتشت بین سالهای۱۷۰۰ تا ۶۰۰ قبل از میلاد در بلخ ظهور کرد و پادشاه کیانی دعوت وی را به آیین زرتشت پذیرفت و همواره از مروجان و طرفداران آیین زرتشت بود.در زمانهای پیش از اسلام بلخ مرکز و آغازگر زبان اوستایی و دین زرتشتی بود و در دوره‌های فرمانروایی موریای هند و کوشانیان از مراکز دین بودایی و محل معبد معروف «نو بهار» بود.