اشعار پراکنده قدیمترین شعرای فارسی زبان

اشعار پراکنده قدیمترین شعرای فارسی زبان

به کوشش: ژیلبر لازار
ترجمه: ژیلبر لازار
ناشر: انجمن ایرانشناسی فرانسه
زبان کتاب: فارسی - فرانسه
تعداد صفحه: 224
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1362 - سال انتشار: 2

کمیاب - کیفیت : درحد نو ، لبه جلد چسب خوردگی مختصری دارد

مروری بر کتاب

از حنظله بادغيسي تا دقيقي به غير رودكي

شاعران این مجموعه بر اساس اهمیت نسبی در تاریخ ادبیات فارسی در کنار یکدیگر آمده‌اند. در انتخاب سروده‌ها کوشش شده به متقن‌ترین تحقیقات و چاپ‌های موجود از مجموعه‌ها و دیوان‌ها و دفترهای این شاعران استناد شود و بیش از آنکه به سادگی عبارت و شرح‌پذیری آن توجه شود، اصالت و استناد آنها مورد توجه بوده و آنچه از منابع کهن‌تر نقل شده و به گواه زبان و سبک، از اصالت بیشتری برخوردار بوده، رجحان داده شده است....

حنظله بادغیسی، شاعر فارسی زبان قرن سوم هجری قمری و از نخستین شاعران و گویندگان زبان پارسی است که در عهد طاهریان می‌زیسته‌است. نظامی عروضی از قول احمد بن عبدالله خجستانی «دیوان» شعری به وی نسبت می‌دهد. از اشعار وی تنها پنج بیت شامل یک قطعه دو بیتی و یک مفرد به دست آمده‌است. در مجمع الفصحا آمده‌است که وفات حنظله در سال ۲۱۹ هجری قمری بوده‌است.

شعری از حنظله بادغیسی به روایت از کتاب چهار مقاله اثر نظامی عروضی سمرقندی: احمد بن عبدالله خجستانی را پرسیدند تو مردی خربنده بودی، به امارت خراسان چون رسیدی؟ گفت: روزی دیوان حنظله بادغیسی همی‌خواندم بدین دو بیت رسیدم:

مهتری گر به کام شیر در است          شو خطر کن ز کام شیر بجوی
یا بزرگی و عز و نعمت و جاه                   یا چو مردانت مرگ رویاروی

داعیه‌ای در باطن من پدید آمد که به هیچ وجه در آن حالت که اندر بودم راضی نتوانستم بود. خران را بفروختم و از وطن خویش رحلت کردم...

عوفی نیز شعر زیر را به وی منسوب کرده‌است:

یارم سپند، گرچه بر آتش همی فکند              از بهر چشم، تا نرسد مر ورا گزند
او را سپند و آتش، ناید همی به کار        با روی همچو آتش و با خال چون سپند