پند و پیوند

پند و پیوند

نویسنده: میرجلال الدین کزازی
ناشر: قطره
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 268
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1389 _ 1378 - دوره چاپ: 2 _ 1

مروری بر کتاب

گزارش بیست غزل حافظ بر پایه زیباشناسی و باورشناسی

اگر چه مستی عشقم خراب کرد، ولی       اساس هستی من ز آن خراب آباد است

اگرچه مستی عشق مرا از پای در انداخته و از بن ویران کرده است، بنیاد هستی من از این ویرانی آباد و بر آن استوار است... خواجه، در این بیت، دیگر بار به اندیشه ای بنیادین در جهان بینی درویشی بازگشته است و آن را باز نموده است: رستن از بند تن و از چنبر چیرگی (من) و پیوستن به (او)، به یاری نیروی شگرف و ایستادگی ناپذیر عشق که دلشده ی شوریده و بی خویشتن را به یکبارگی از او وامی ستاند و در دوست (محو) و ناپیدا می گرداند. رهرو، در پی این (مرگ در زندگی) و نیستی درونی، به هستی راستین در دوست می رسد و پس از (فناء فی الله) به (بقاء بالله) دست می یابد.

غزل‌های حافظ به عنوان یکی از نمونه‌های برجسته شعر فارسی، غنی از زیبایی‌شناسی و باورشناسی هستند. حافظ به تأمل در زیبایی‌های طبیعت و عشق به عنوان دو مولفه مهم در اشعار خود می‌پردازد. وی از زبان گل و می، باد و مهربانی‌های عشق برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند.

به عنوان مثال، حافظ زیبایی گل و سبزی‌های بهار را به عنوان نمایانگر عشق و شادی استفاده می‌کند. او طبیعت را به عنوان آینه‌ای برای روح و احساسات انسانی توصیف می‌کند. در اشعارش، زیبایی‌های طبیعت به عنوان نمادهایی از خداوند و عشق الهی ظاهر می‌شوند. باورشناسی حافظ نیز به شدت متأثر از تصوف اسلامی است. وی به عنوان یکی از مشهورترین شاعران تصوفی فارسی شناخته می‌شود.

اشعار حافظ به عنوان متونی با معانی ژرف و باورهای دینی و روحانی توصیف می‌شوند. او به ارتباط بین انسان و خدا، عشق الهی و معرفت با خدا پرداخته و باورهای دینی و تصوفی خود را در شعرهای خود بیان کرده است. از زاویه زیبایی‌شناسی و باورشناسی، اشعار حافظ نمونه‌هایی بی‌نظیر از هماهنگی بین زیبایی‌های طبیعت و باورهای دینی و روحانی را ارائه می‌دهند. او با استفاده از شکل و مفهوم، زیبایی و باورها را با هم ترکیب می‌کند و از این ترکیب نتایجی شاعرانه و جذاب به نمایش می‌گذارد.