نون و القلم + سرگذشت کندوها + اورازان ؛ سه کتاب در یک مجلد

نون و القلم + سرگذشت کندوها + اورازان

نویسنده: جلال آل احمد
ناشر: رواق 
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 235 + 80 + 100
اندازه کتاب: رقعی گالینگور - سال انتشار: 1357 _ 1356 - دوره چاپ: 8 _ 3

کمیاب - کیفیت : نو ؛ با گالینگور صحافی شده

مروری بر کتاب

نون و القلم 

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچکس نبود. یک چوپان بود که یک گله بزغاله داشت و یک کله کچل وهمیشه هم یک پوست خیک می کشید به کله اش تا مگسها اذیتش نکنند. از قضای کردگار یک روز آقا چوپان ما داشت گله اش را از دور و بر شهر گل و گشادی می گذراند که دید جنجالی است که نگو. مردم، همه از شهر ریخته بودند بیرون و این طرف خندق، علم و کتل هوا کرده بودند وهر دسته یک جور هوار می کردند و یا قدوس می کشیدند. همه شان هم سرشان به هوا بود و چشمهاشان رو به آسمان.

نون والقلم یکی از آثار مشهور و بلند جلال آل احمد است. نون والقلم گزارشی از اوضاع اجتماعی و سیاسی است که بر خلاف کارهای دیگر جلال آل احمد در قالب یک داستان طنز بازگو می شود. در این داستان جلال،شیوه هایی را به کار برده که در نوع خود تازگی دارند.

زبان طنز بهترین شیوه برای بیان انتقاد های تند و شدید سیاسی است،زیرا در لفافه و پرده معضلات اجتماعی و سیاسی را مورد نقد قرار می دهد و علاوه بر اینکه تاثیرش بیشتر از زبان جدّ است،عکس العمل های شدیدی نیز برای نویسنده اش در پی ندارد. جلال همچنین با استفاده از سبک قصه گویی عامیانه و کلیشه ای،داستان انتقادی خود را شیرین و جذاب می کند تا بیشترین تاثیر را در مخاطبانش برجای بگذارد.

این داستان یک فرقه متصوفه است که در مقابل حاکم وقت می ایستند و حکومت را بدست می گیرند. این فرقه در برای حکومت کردن با مشکلات عدیده ای مواجه می شوند و متوجه می شوند که اجرای عدالت در حکومت کار بسیار دشواریست.و پس از مدتی، چرخه ی نارضایتی و مخالفت های گروهی از جامعه دوباره تکرار می شود و شهر، دوباره فضایی پرتلاطم و ناآرام به خود می گیرد.

شخصیت های اصلی این کتاب، دو کاتب یا میرزابنویس هستند که یکی، در زمینه ی موضوعات سیاسی و اجتماعی حرف هایی برای گفتن دارد و دیگری، مردی است که توانایی چندانی در این مباحث ندارد و به نوعی با حرف حساب، کاملاً ناآشناست. آل احمد در کتاب نون والقلم، به مخاطبین خود یادآوری می کند که انسان باید پای ارزش های خود بایستد و قبل از فکر کردن به تغییر دنیای پیرامون، به فکر ایجاد تغییر در خودش باشد. 

سرگذشت کندوها 

مجموعه داستان

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچکس نبود.
یک کمند علی بکی بود یک باغ داشت.تو باغش هم دوازده تا کندوی عسل داشت. کندوها را سینه کش آفتاب، وسط سبزه ها و گلها، زیر درختهای سیب و زردآلو، روی سکو کار گذاشته بود و زمستان که می شد جلوی انباری اطاق بالاش را خالی می کرد و کندوها را تو درگاهیش می چید و سالی پنجاه من عسل می فروخت.

دیگر نه غصه ای داشت نه دلهره ای و نه...

اورازان 

مصور

اورازان» ده کوهستانی از تمدن شهری دورافتاده‌ای است در منتهای شرقی کوهپایه‌های طالقان که نه‌تنها از دبستان و ژاندارمری و بهداری در آن خبری نیست، بلکه اغلب اهالی هنوز با سنگ چخماق و «قو» چپق‌های خودشان را آتش می‌کنند و برای روشن‌کردن اجاق‌ها و تنورها از چوب‌هایی که پنج‌شش برابر یک چوب کبریت بلندی دارد و سر آن آغشته به گوگرد است استفاده می‌کنند.

گرچه در عرف و سیاست و فرهنگ و مطبوعات معاصر مملکت ما یک ده در هیچ‌مورد به هیچ حسابی نمی‌آید، ولی به‌هرصورت هسته‌ی اصلی تشکیلات اجتماعی این سرزمین و زمینه‌ی اصلی قضاوت درباره‌ی تمدن آن همین دهات پراکنده است که نه کنجکاوی متتبعات را می‌انگیزد و نه حتی علاقه‌مندی خریداران رأی و سیاستمداران و صاحبان امر را. چرا… گاهی اتفاق افتاده‌است که مستشرقی یا لهجه‌شناسی به‌عنوان تحقیق در لهجه‌ی دورافتاده‌ای سری به دهات هم زده‌است و مجموعه‌ای نیز گرده آورده‌است، ولی غیراز آنچه مربوط به مورد علاقه‌ی اوست، نه از مردم این دهات و نه از آداب و رسومشان و نه از وضع معیشتشان چیزی در این‌گونه مجموعه‌ها نمی‌توان یافت.

یا اگر می‌توان یافت بسیار گذرا و سرسری است. تقصیر هم از کسی نیست. ناشناخته‌های این سرزمین آنقدر فراوان است که کمتر کسی حوصله می‌کند به چنین موضوع حقیری بپردازد و وقت عزیز خود را درباره یک‌ده ـ‌یک ده بی‌نام و نشان‌ـ که در هیچ نقشه‌ای نشانه‌ای از آن نیست وحتی در جغرافیاهای بزرگ و دقیق نیز بیش‌از دوسه سطر به آن اختصاص داده‌نمی‌شود، صرف کند.

نویسنده‌ی این مختصر نه لهجه‌شناس است و نه درین صفحات با مردم‌شناسی و قواعد آن، و یا با اقتصاد سروکاری دارد و نه قصد این را دارد که قضاوتی درباره‌ی امری بکند که مقدماتش درین جزوه آمده‌است؛ بلکه سعی کرده‌است با صرف دقتی که اندکی از حد متعارف بیشتر است، یک ده دورافتاده را با تمام مشخصات آن ببیند و از آنچه دیده‌است مجموعه‌ی مختصری فراهم بیاورد، حاوی تکاپوی زندگی روزمره‌ی مردم آن ده و نشان‌بدهد که موضوع هرچه خلاصه‌تر و حقیرتر باشد مجال دقت و تحقیق، گشاده‌تر خواهدبود.

...و این کتاب زندگی نامه جلال آل احمد از زبان خودش...