شهریار

نویسنده: نیکولا ماکیاول
مترجم: داریوش آشوری
ناشر: آگاه
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 216
اندازه کتاب: رقعی لب برگشته - سال انتشار: 1389 - دوره چاپ: 3

مروری بر کتاب

در زبان گفتمان سیاسی واژه ای بدنام تر از«ماکیاولیسم» نیست.این اصطلاح را نخستین بار فرانسویان ساختند تا بیزاری خود را از کاترین دو مدیسی(به ایتالیایی، کاترینا و مدیچی)، شهبانوی فرانسه نشان دهند که از خاندان ایتالیایی مدیچی بود؛ و نیز از هرآنچه رنگ- و - انگ ایتالیایی داشت. اما این اصطلاح در زبان سیاسی رفته_ رفته همه گیر شد و معنای فیربکاری و نیرنگ بازی و پای بند نبودن به هیچ گونه اصل اخلاق در زندگی سیاسی به خود گرفت.

«شهریار» ماکیاولی کتابی است سترگ، با نثری پرشور، برای انسانهای همه دوره ها در شناخت ماهیت قدرت؛ اندرزنامه ای است برای دستیابی به قدرت و حفظ آن؛ بیانیه ای است در چگونگی فرمانروایی و فرمانبرداری. «شهریار» داریوش آشوری نمونه ای عالی از ترجمه است که علاوه بر دقت در انتقال معنا، سبک بیان نویسنده نیز به خواننده منتقل شده است.

داریوش آشوری با نگاهی به نوع ادبی سیاست نامه نویس و نصیحت الملوک نویسی در زبان فارسی توانسته این رساله را همچون یک سیاست نامه مدرن به زبان فارسی درآورد. بی آنکه نثر او رنگ کهنگی به خود بگیرد یا در ورطه عربی نویسی نصیت الملوک ها یا سره نویسی سقوط کند. از حیث محتوا، تا پیش از شهریار، این نوع ادبی مشحون بود از پند و اندرزهایی به پادشاه، در باب فضایلی چون شفقت و شجاعت. اما سخن ماکیاولی جدید بود. ... برای این پیام جدید، آشوری بیان جدیدی خلق کرده است.

در توصیف ترجمه خوب گفته اند ابداع متنی که نویسنده اگر زبان مادری اش همان زبان مترجم بود آن را می نوشت. شاید اگر آن جمهوری خواه فلورانس می خواست شهریارش را به فارسی بنویسد، حاصل کار چیزی می شد نزدیک به شهریار آشوری. چنین ترجمه ای مستلزم دانشی وسیع و تخیلی بسیار غنی است.

فهرست

• مفهوم«هنر» در ترجمه ی این متن
• ماکیاوللی: زندگی و روزگارش
• جایگاه ماکیاوللی در اندیشه سیاسی
• از نیکولو ماکیاوللی به عالی جناب لورنتسو مدیجی
• درباره ی شهریاری های ارث برده
• درباه ی شهریاری های پیوندی
• و...