زندگی و تمدن در قرون وسطی و نقش ایران در علوم مغرب زمین

زندگی و تمدن در قرون وسطی 

نویسنده: صدرالدین میرانی
ناشر: اقبال
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 568
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1347 - دوره چاپ: 1

کمیاب  - کیفیت : درحد نو _ نو 

مروری بر کتاب 

و نقش ایران در علوم مغرب زمین

 تاریخ تمدن غرب به طور کلی به ۳ بخش باستان، قرون وسطی (وسطا) و دوران مدرن یا همان عصر جدید تقسیم می‌شود. برای اشاره به قاره اروپا از زمان سقوط امپراطوری روم غربی در سال ۴۷۶ تا دوران رنسانس در قرن ۱۴ میلادی می‌توان از عبارت سده‌های میانی استفاده کرد. 

عبارت قرون وسطی (Middle Ages/Medieval Period) بیش از آنکه راجع به خود این دوره به ما اطلاعات بدهد، ما را درباره‌ی دوره‌ی بعد از آن یعنی رنسانس آگاه می‌کند. متفکران، نویسندگان و هنرمندان اروپایی در قرن ۱۴ میلادی، نگاهی به دوره‌های قبل از خود انداختند و هنر و فرهنگ کشورهایی همچون یونان و روم باستان، آنها را تحت تأثیر قرار داد. درنتیجه از نظر این هنرمندان و متفکران دوره‌ی بعد از عصر باستان و سقوط امپراطوری روم هیچ دستاورد علمی‌ نداشت، هیچ اثر هنری با ارزشی تولید نکرد و هیچ رهبر بزرگی را به دنیا تحویل نداده بود. بنابراین، آن را دوره‌ی میانی یا حتی عصر سیاه می‌دانستند. آنها با اختراع این نام برای دوره‌ی پیشین قصد داشتند تا خود را از آن جدا کنند.

از نظر آنها مردم در سده‌های میانی، پیشرفت‌های اجداد و نیاکان خود را به هدر داده بودند و بنا به گفته‌ی تاریخدان انگلیسی قرن ۱۸ یعنی ادوارد گیبِن، به جای آن خود را در بی‌تمدنی، وحشیگری و ادیان گیر انداختند. تا مدت‌ها به سده‌های میانی به عنوان حد فاصل سقوط امپراطوری روم و رنسانس نگاه می‌شد اما محققان امروزی دریافته‌اند که این دوره نیز به اندازه‌ی دوره‌های دیگر تاریخ، پویایی و پیچیدگی داشته است و نباید ساده از کنار آن گذشت....

در اروپای قرون وسطی نظام فئودالی حاکم بود؛ به این معنی که پادشاه، قطعه زمین‌های بزرگی که به آن‌ها تیول می‌گفتند را به اسقف‌ها و اشراف‌زادگان اعطا می‌کرد و دهقانان  یا همان سِرف‌ها که زمینی از خود نداشتند، بر روی این زمین‌ها کار می‌کردند. آنها محصول خود را در زمین‌ها می‌کاشتند و بعد از برداشت، بیشتر محصول را به صاحب زمین تحویل می‌دادند. دهقانان در ازای کارشان اجازه داشتند تا در این زمین‌ها زندگی کنند و در صورت حمله‌ی دشمن نیز از آنها محافظت می‌شد.

زندگی فئودالی از قرن ۱۱ میلادی به بعد کم‌کم شروع به تغییر کرد. اختراعات مربوط به کشاورزی مانند دستگاه شخم‌زنی و کاشت متناوب سه ردیفه، کشاورزی را بسیار کارآمدتر و پربازده‌تر کرده بود، درنتیجه برای انجام کار به تعداد کارگران کمتری احتیاج بود. در عین حال با افزایش عرضه‌ی مواد غذایی، جمعیت نیز رو به رشد رفت و هر روز افراد بیشتری به سمت شهرها نقل مکان می‌کردند.

کاغذ که ابتدا در کشور چین ابداع شده بود، در قرن ۸ میلادی به دنیای اسلام نیز راه یافت. شاعران، دانشمندان و فیلسوفان در این عصر، هزاران جلد کتاب نوشتند. محققان متن‌های یونانی و ایرانی و هندی را به عربی ترجمه می‌کردند. اختراعاتی همچون دوربین سوراخ سوزنی یا همان اتاق تاریک، صابون، آسیاب بادی، دستگاه شمارش و بعضی از ابزار جراحی در این دوره اتفاق افتاد. به لحاظ مذهبی نیز عالمان دینی، قرآن و سایر کتاب‌های آسمانی را ترجمه، تدریس و تفسیر می‌کردند.