زبان میانگان فارسی و شاهنامه فردوسی

زبان میانگان فارسی و شاهنامه فردوسی

نویسنده: کتایون مزداپور
ناشر: جهان کتاب
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 220
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1401 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

گفت و گوهای کتایون مزداپور ، فیروزه دیانت و مهران افشاری

زبان فارسی ابزار ارتباط میان مردمانی است که از دیرباز برای ارتباط با یکدیگر از این زبان واسط و میانگان استفاده می‌کنند… زبان فارسی هم مانند سایر زبان‌ها وام می‌دهد و وام می‌گیرد تا بر غنای زبان بیفزاید. همین خصیصۀ واسط بودن، و مخصوصاً کتابتی و رسمی بودن فارسی است که به آن پایایی و پویایی بخشیده است.

هنگامی‌که می‌گوییم «شاهنامه شناسنامۀ ملّی ماست»، و هنگامی‌که می‌گوییم که «فارسی زبان واسط و میانگان در حوزۀ فرهنگی نوروزی و ایران بزرگ» است، از بقای وحدتی نشانی را بازمی‌یابیم که درعین‌حال، دگرگونی و تحوّلی را، و به‌ویژه تنوّع و کثرتی را در خود دارد و آن را بازنمون می‌کند. البته مرزهای سیاسی ایران امروزی با این پنداشته ها و تصورات در انطباق نیست. هزار سال از تاریخ آن گذشته است.

مختصر اینکه به خوبی به نظر می رسد که فردوسی در عهد خود و در حوادث آن زمانه ، نماینده و طرفدار گروهی است مبارز در حفاظت از ملیت ایرانی. به نظر می رسد این گروه با دیگران در جدالی سیاسی بوده اند. شاعر بزرگ ملی ماست که با توفیق تمام ، در آن روزگار حمله و آشوب ، نمادی از وحدت ملی و ملیت ایران را بازآرایی کرده است و ستونی افراشته را ساخته است برای پاداری و پایداری وحدت فرهنگی و زبانی در ایران گسترده و بزرگ.