سید احمد حسینی متخلص به هاتف از شاعران قرن دوازدهم و دوران زندیه و افشاریه است. وی درنیمه اول قرن دوازدهم هجری در شهر اصفهان متولد شد. اصلیت وی از اردوباد آذربایجان بوده است. وی در زادگاهش به کسب علوم متداول خاصه طب و حکمت پرداخت و با آذر بیگدلی و صباحی بیدگلی و رفیق اصفهانی معاصر و معاشر بود که همگی آنان از شاگردان میر سیدعلی مشتاق اصفهانی بوده‌اند.

هاتف سرانجام در قم درگذشت و در همانجا به خاک سپرده شد. بعضی از تذکره‌ها فوتش را در کاشان و مدفنش را در قم می‌دانند. دیوان او مرکب از قصاید و غزلیات و مقطعات و رباعیات است. ترجیع‌بند معروف وی که دارای پنج بند و در موضوع وحدت وجود است هاتف رابه حریم استادان بزرگ نزدیک می‌کند.

هاتف‌ اصفهانی‌ شاعری‌ توانا و مسلط به‌ زبان‌ و ادب فارسی‌ بود. وی‌ از سبک‌ شعرای‌ متقدم‌ ایران‌ به‌ ویژه‌ حافظ و سعدی‌ پیروی‌ می‌ کرد و طبع‌ خود را در تمامی‌ قالبهای‌ شعری‌ اعم‌ از غزل‌، قصیده‌ و رباعی‌، ترجیع‌‌بند و ترکیب‌‌بند آزمود.شهرت‌ عمده‌ هاتف‌ به‌ سبب‌ شاهکار بزرگ‌ ادبی‌ او (ترجیع‌‌بند عرفانی‌) است‌ که‌ در آن‌ هم‌ از حیث حسن‌ ترکیب‌ الفاظ و هم‌ از حیث‌ توصیف‌ معانی‌ داد سخن‌ داده‌ است‌.

وی قصایدش را به شیوه قدما و غزل هایش را به سبک سعدی و حافظ می سرود. اما شهرت او در پنج بند ترجیعش است. میان هاتف، صباحی کاشانی و آذر بیگدلی دوستی دیرینه ای برقرار بوده است. تصحیح دیوان کامل هاتف اولین بار به قلم دکتر وحید دستگردی به عنوان ضمیمه مجله ارمغان به چاپ رسید.

پیش از این مجموعه اشعار هاتف به صورت سنگی و سربی به چاپ رسیده ولی کامل نبوده است. تصحیح حاضر شامل 2000 بیت اشعار فارسی و عربی هاتف و صد بیت از اشعار رشحه دختر هاتف اصفهانی است. پسرش محمد سحاب نیز از شعرای دربار فتحعلی شاه بوده است.

ای فـدای تـو هم دل و هم جــان
وی نثار رهت هـم این و هـم آن
دل فـدای تو چــون تویی دلبر
جان نثار تو چون تویی جانـان
دل رهـانـدن ز دست تو مشکـل
جـان فشانـدن به پـای تو آسان
ساقی آتش پرست و آتش دست
ریخت در ساغر آتش سوزان