دیوان لئالی

دیوان لئالی

نویسنده: جواد لئالی دماوندی
ناشر: مهر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 205
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1355 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو ؛ جلد کتاب کمی لکه دارد

مروری بر کتاب

ما نگفتيم حريفان همه جا مي گفتند          طوطي طبع «لئالي» است كه شكر شكن است 

مرحوم ميرزا جواد توسلي «لئالي» فرزند ميرزاعلي توسلي و صاحب السادات گتميري به سال 1276 هجري شمسي در دماوند چشم به جهان گشود. وي از كودكي زيرك و كنجكاو بودو بعدها همين باعث اندوختن علوم و اطلاعات فراواني بويژه در علم نجوم گرديد.وي به زبان فرانسه تسلط كامل داشت و با زبان عربي نيز آشنا بود.علاوه بر اين داراي خطي خوش و چشم نواز بود.طبع شهر و نظم و نثر روان او، وي را به محافل ادبي و مجلات و روزنامه را فراخواند، همكاري موثر وي با روزنامه ناهيد از اين جمله است.

بخش اعظم ديوان لئالي اشعار آئيني در مدح ذات پاك حضرت حق با مضامين توحيدي و در منقبت چهارده معصوم سلام اله عليهم است.اشعار موجود وي در همه قالب هاي شعري نشان از آشنايي وي با معارف والاي ديني و آشنايي گسترده ايشان با آيات و روايات دارد.در اين ميان اشعار سروده شده به لهجه دماوندي ( كه ظاهرا وي در اين عرصه فضل تقدم رادارد) شيرين و شيوايي خاصي دارد – به گونه اي كه در زبان و بيان قديمي هاي دماوند جاري است.

از وي يك فرزند به نام احمد به يادگار مانده است و نوادگاني كه اهل فضل و علم و ادب هستند.ميرزا جواد لئالي در ساعت ده شب سه شنبه 31/3/1345 دعوت حق را لبيك گفت.

دلم در كنج تنهايي ببو تنگ
زمونه بر پر و بالم بزو سنگ
گهي از غم منالم گاهي از درد
گهي با بخت و با طالع كنم جنگ

* * *

لئالي جان تنت گر هسته رنجور
بشو شكر خدا ركن همه جور
كه از اين چرك دنيا پاك ماشي
مكوفند رخت چرك با هلاشور

* * *

اي كه بر خاك من بي سروسامان گذري
بكن از روي بصيرت به مزارم نظري
من كه امروز در اين تيره مغاك آمده ام
صاحب ذوق و قلم بودم و علم و هنري
تنم از كيسه ي گرما به شكايت مي كرد
آه بيچاره از امروز نبودش خبري
سنگ بر سينه بود كوه و زمين بستر من
جاي پر بالش من خشت بود زيرسري
قدر نشمردمي آن روز كه بد زور و زرم
نه به تن زور مرا هست و نه در كيسه زري
غافل از خود منشين جان مرا در همه عمر
آب و دان مفت و زمين حاضر و تو بي خبري
اندر اين مزرعه جانا ز «لئالي» بشنو
تخمي افشان كه دهد بهر تو جانا ثمري