خیلی زود یاد گرفتم تا در بین مردم و محصوردر سر و صدای اطراف ، حواسم را متمرکز کنم ؛ مثل آدمی که در قوطی بزرگ شده باشد .طوری در کتاب و جهان تعریف شده ی آن غرق می شدم که یک روز ، مادرم - که در عین حال با شوخی هم بیگانه نبود - بلایی سرم آورد . یک روز می خواست به خانم همسایه ثابت کند که چه قدر پسرش بی حواس است ، به همین خاطر تکه ای نان و کره را که کنار کتابم بود و من گه گاه به آن گاز می زدم برداشت و آن را با یک قطعه صابون عوض کرد .

بعد هردو ایستادند و نگاه کردند - البته مادرم با غرور نگاه می کرد - که چه طور من بدون این که نگاهم را از کتابم بردارم ، دستم را به طرف صابون دراز کردم ، گاز گرفتم و یک دقیقه تمام گذشت تا متوجه موضوع شدم .
برگرفته ازسخنراني گونترگراس در هنگام دريافت جايزه نوبل

...طنز گراس در شعرهايش هم واقعا تلخ است. خنده كه نه، يك‌جورهايي زهرخند است. طنز سوگناكي كه در واقع خنده را روي لب‌هاي آدم خشك مي‌كند.همان فضاهاي گروتسك و بازي‌هاي زباني و پيچيدگي‌هاي خاص خودش را دارد اما بازي زباني نه مثل آن‌ چيزي كه در شعر كانكريت هست، بلكه بيشتر در خصوص استفاده از كلمات و تركيب‌سازي. شاعري بسيار اجتماعي و حساس نسبت به مسائل پيرامونش كه شعرش از پارودي و نقيضه استفاده بسياري مي‌برد.

به كار بردن لفظ رئاليسم جادويي درباره گراس آنچنان دقيق نيست. او ادامه‌دهنده همان سنت رمان‌نويسي آلماني است و آن رئاليسم جادويي كه مثلا در آثار گارسيا ماركز شاهد هستيم در رمان‌هاي او وجود ندارد. گراس شاعر و نويسنده‌اي «اجتماعي» است. اجتماعي به اين معنا كه واقعيت‌ها را برجسته مي‌كند و با خلق فضاهاي گروتسك دست به غلو مي‌زند و حتي آنها را به مضحكه مي‌گيرد. بنابراين برخوردها و شيوه‌هايي كه ما زير عنوان رئاليسم جادويي براي خودمان تعريف كرده‌ايم در آثار او وجود ندارند يا حداقل خيلي كم هستند. استاد او در اين زمينه «رابله» است.

برچسب ها: کتاب دنیای گونتر گراس