تروبریاندها

تروبریاندها

نویسنده: مایکل و. یونگ
مترجم : عباس مخبر
ناشر: طرح نو
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 345
اندازه کتاب: رقعی گالینگور روکشدار - سال انتشار: 1373 - دوره چاپ: 1

کیفیت: درحد نو _ نو

مروری بر کتاب

پژوهش های مردم شناسی مالینوفسکی جزایر تروبریاند

جزایر تروبریاند یک مجمع‌الجزایر حلقوی مرجانی است که حوالی 100 مایلی شمال دنبالۀ شرقی گینۀ نو پایوا قرار گرفته است. ساکنان آن را مردمانی اصلاً ملاتزیایی تشکیل می‌دهند که به زبان آسترونزیایی خاص خود صحبت می‌کنند که با زبان سایر ساکنان این منطقه نیز قرابت‌هایی دارد. جزایر تروبریاند در سال 1793 توسط پویندۀ فرانسوی دانتر کاستو نامگذاری شد، اما این برانیسلاو مالینوفسکی بود که جزایر تروبریاند را در نقشۀ مردم‌شناسی به ثبت رساند.

وی بین سال‌های 18ـ 1915 به مدت دو سال در این جزایر زندگی کرد و متعاقب آن به نگارش مطالب فراوانی پیرامون زبان، فرهنگ و جامعۀ جزیره‌نشینان دست زد. تک‌نگاری‌های عمدۀ او که جملگی در زمرۀ آثار کلاسیک به شمار می‌روند عبارتند از: دریانوردان اقیانوس آرام غربی (1922)، گزارشی از نظام مبادلۀ آیینی به نام کولا، زندگی جنسی وحشی‌ها (1922)، بررسی خواستگاری، ازدواج و زندگی خانوادگی در تروبریاند؛ باغ‌های مرجانی و جادوی آنها (1935) که جلد اول آن به دانش باغبانی و نحوۀ تصرف زمین و جلد دوم آن به زبان جادو و باغبانی می‌پردازد. در دو تک‌نگاری کوتاه به نام‌های، بالوما: ارواح مرده در جزایر تروبریاند (1916) و خلاف و عرف در جامعۀ وحشی (1926).

مالینوفسکی به ترتیب به بررسی باورهای جادویی ـ دینی تروبریاند و اصول بنیادین کنترل اجتماعی در این جامعه می‌پردازد. وی علاوه بر این آثار مطالب دیگری نیز به رشتۀ تحریر کشیده که مستقیماٌ ملهم از پژوهش‌های او در تروبریاند بوده است.

نوشته‌های مالینوفسکی دربارۀ تروبریاند پس از گذشت بالغ بر چهل سال از تاریخ نگارش آن اگر هم مفصل‌ترین و جامع‌ترین پژوهش قوم‌نگاری نباشد، هنوز در ادبیات مردم‌شناختی در زمرۀ مشهورترین این آثار بر جای مانده است. تروبریاندها چنان جایگاهی را در صحنۀ مباحث دانشگاهی اشغال کرده‌اند و از چنان اشتهاری برخوردار شده‌اند که هیچگونه تناسبی با جمعیت یا اندازۀ جزایر کوچک آنها ندارد.

این موضوع دو علت دارد:
نخست بی‌مانندی و جاذبۀ غریب خود تروبریاندی‌ها که غنای فرهنگی بیشتر آنها نسبت به بسیاری از همسایگان ملانزیایی‌شان به اثبات رسیده است و دوم، تبلیغ خستگی‌ناپذیر و مصرانه‌ای که مالینوفسکی برای آنها کرده است. مالینوفسکی مانند یک مدیر صحنه آنها را تقریباً به مرکز کلیۀ مباحث مردم‌شناختی ( و عمومی) هدایت کرد: ماهیت خانواده، فقدان نقش فیزیولوژیک پدر، عشق آزاد و عقیم بودن بالغین، ریشه‌های عقدۀ اودیپ، واژه‌شناسی خویشاوندی، معقولیت جادو، منشأ نظم و قانون، تعبیر اسطوره، عامل اصلی انگیزه‌های اقتصادی، نقش شعائر .... هیچ حوزۀ عملی در طبیعت انسان و جامعه نبود که تروبریاندها از طریق مدافعۀ مالینوفسکی چیز جالبی برای گفتن نداشته باشند.

خواننده در این اثر با مطالب جالبی درباره فعالیت ها، آیین ها و سنت های این جزیره نشینان بدوی آشنا می شود. یکی از ویژگی های کار مالینوفسکی روش مطالعه میدانی در پژوهش های مردم شناسی است.