الهاماتی از خواجه حافظ

الهامات خواجه حافظ

نویسنده: محمد وجدانی
ناشر: حیدری
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 250
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1351 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو ؛ نوشته تقدیمی دارد

مروری بر کتاب

از دیر باز گذشتگان ما به سبب ارادتی که به حضرت حافظ داشتند غزلیات وی را راهگشای خود می دانسته اند و در گرفتاری ها و مشکلات با تفال به دیوانش از خواجه شیراز مدد می گرفتند. بد نیست از نمونه های تاریخی فال های به حقیقت پیوسته یاد کنیم که برخی از آنها بسیار شگفت انگیز بوده و موافق نیت فال گیرنده و خبردهنده از جهان غیب است.

حوزه رواج فال و فال زدن به حافظ از ایران امروز خیلی گسترده تر بوده است. آسیای میانه که هنوز مناطقی از آن فارسی زبان هستند، مهمترین شان تاجیکستان، در شرق شبه قاره هند شامل هند، پاکستان و بنگلادش، در غرب آسیای صغیر و عثمانی و ترکیه فعلی. در آسیای صغیر یا آناتولی یا عثمانی، حاجی خلیفه یا کاتب چلبی در کتاب کشف الظنون چنین می گوید: «دیوان حافظ معروف و متداول بین فارسیان است با آن فال می گیرند و بسیار اتفاق می افتد بیت مناسبی، موافق حسب حال فال گیرنده می آید، به همین جهت او را لسان الغیب می گویند (لسان الغیب یعنی زبان سخنگو از جهان غیب یا از جانب غیب). بعد ها لسان الغیب که صفت دیوان حافظ بوده ، به خود حافظ گفته شده است. الان مراد ما از لسان الغیب حافظ است و نه دیوان حافظ.

یکی از جالب ترین دیوان های حافظ، دیوانی است که در هند به دست آمده، دیوانی با یادداشت هایی که یکی از یکی عجیب تر است. فال هایی که بزرگان در بزنگاه های تاریخی گرفته اند. پادشاهان و شاهزادگان نوشته اند که در چنین واقعه ای ما چنین فالی گرفتیم و درست درآمده و به سبب آن ستایشی، دعایی یا نذری در حق حافظ کرده اند. در حاشیه این دیوان شاهان مغولی از جمله همایون، جهانگیر و دارا شکوه یادداشت های تاریخی بسیار ارزشمندی درباره راستی و درستی و مناسب حال درآمدن فال حافظ در موارد خاص و غالبا در وقایع تاریخی ذکر کرده اند.