آواره و سایه اش

آواره و سایه اش

نویسنده: فردریش نیچه
مترجم: علی عبداللهی
ناشر: نشر مرکز
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 256
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1384 - دوره چاپ: 2

مروری بر کتاب

آواره و سایه اش نخستین بار در سال 1879 به صورت پیوست و مکمل کتاب انسانی ، بس بسیار انسانی ، و بعدها به صورت مستقل ، منتشرشد . این کتاب در پایان دوره ی نخست تفکر نیچه و پس از زایش تراژدی و تاملات نابهنگام نوشته شد . آواره و سایه اش دربردارنده ی گزین گویه هایی است با ساختاری مبتکرانه و منحصر به فرد . اثر با گفتگوی تامل برانگیز « سایه » با « آواره » که شاید کنایه از دوپاره ی وجود آدمی باشند ، آغاز می شود .

سایه که تا کنون خاموش بوده اکنون از خاموشی آواره در شگفت شده و می‌خواهد به او مجال سخن گفتن بدهد. آنگاه در 350 پاره کتاب، نیچه از رمانتیسم، اخلاق، نثر، ادبیات، موسیقی، طبیعت، و غیره سخن می‌گوید، تا در پایان باز به این پرسش برسد که ‹‹تو کجایی؟ کجایی تو؟››

در سال 1876 ، نیچه از واگنر جدا شد ، و در همان سال سلامتی فزاینده او (احتمالا اثرات اولیه تومور مغزی) وی را مجبور به درخواست مرخصی از وظایف دانشگاهی خود در دانشگاه بازل کرد. در پاییز 1876 ، او در سورنتو ، در خانه یک حامی هنری ثروتمند ، مالویدا فون میسن باگ ، به دوستش پاول ری پیوست و کار در مورد این کتاب را شروع کرد.
ژانر این رساله در زمان نگارش این کتاب کاملا شناخته شده بود: در سنت آلمان ، مهمترین سلف نیچه شخصیتی از روشنگری بود ، گئورگ کریستوف لیختنبرگ ، که نوشته های وی را نیچه بسیار تحسین می کرد.