- موجودی: موجود
- مدل: 185995 - 120/2
- وزن: 1.00kg
چهار کتاب از دکتر ارانی + اطاعت کورکورانه + زندگی خسرو روزبه
نویسنده: تقی ارانی , خسرو روزبه , باقر مومنی
ناشر: رفعت - صبحدم - آبان - حزب توده - توکا
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 100 + 144 + 96 + 60 + 90 + 123
اندازه کتاب: رقعی گالینگور - سال انتشار: 1359 _ 1356 - دوره چاپ: 5 _ 1
کمیاب - کیفیت : درحد نو ؛ با گالینگور صحافی شده
مروری بر کتاب
هشت مقاله + الفبای فلسفه + متن دفاع دکتر تقی ارانی در محکمه جنائی و ماتریالیسم دیالکتیک + عرفان و اصول مادی
دوره شروع بحران ها و بیکاری هاست... سرمایه تجاری و صنعتی... باز با یک راه بن بست مواجه شده... چون دوره یاس است. باید عقاید عرفان شیوع داشته باشد. ولی درعین حال باید لباس[نو] دربرگیرد، یک چنین دوره یی امثال فلاماریون و برگسون را لازم دارد. برگسون مورد توجه نخشب و شریعتی و سایر اندیشمندان مسلمان نیز بوده است. در«اصول فلسفه و روش رئالیسم» نیز مورد بحث قرارگرفته است. عرفان برگسون، عزلت گزین و غیراجتماعی نیست بلکه پر از عشق و شور است. با این عشق باید شریعت و انسانیت و جامعه خدایی ایجاد کرد. برگسون پیرو اراده گرایی و معرفت بی واسطه مبتنی بر شهود است....
دکتر تقی ارانی تحصیلات خود را در مدارس شرف و دارالفنون گذراند و وارد مدرسهٔ عالی پزشکی تهران شد. پس از مدتی برای ادامهٔ تحصیل به آلمان رفت و موفق به گذراندن دورهٔ‌دکترای فیزیک و شیمی شد و از دانشکدهٔ فلسفه نیز گواهینامهٔ لیسانس گرفت. سپس به‌عنوان استاد ادبیات شرق ، در برلین به تدریس پرداخت. در برلین روزنامهٔ "پیکار" را تأسیس کرد که در لایپزیک چاپ و مخفیانه در ایران منتشر می‌شد. در سال ۱۳۰۹ش به ایران آمد ، نخست در وزارت معارف استخدام شد و به تدریس پرداخت و سپس به‌عنوان رئیس تعلیمات یافت.
در تهران با انتشار مجلهٔ "دنیا" و بعضی کتب دیگر به نشر مرام اشتراکی پرداخت. در بین پاره‌ای از جوانان نفوذ زیادی یافت. وی در سالهای پس از مراجعت خود از اروپا ، در دبیرستان‌های پایتخت فیزیک و شیمی تدریس می‌کرد. ارانی در زندان درگذشت.
او شعر نیز می‌سرود و چندین کتاب تألیف کرد که برخی ازآنها عبارتند از: "اصول علم روح"؛ "اصول علم شیمی"؛ "اصول علم فیزیک"؛ "بشر ازنظر مادی"؛ پسیکولوژی علم‌الروح"؛ "تئوری‌های علم"؛ "عرفان و اصول مادی"؛ "فرضیهٔ نسبی"؛ "گل‌های سفید".
اطاعت کورکورانه
این کتاب به افسران و درجه داران تحصیل کرده جوان روشنفکر میهن پرست و شرافتمند ارتش ملی ایران تقدیم می شود
کتاب اطاعات کوکورانه با سبکی تازه و بیانی روشن و رسا به منظور هدایت افسران ارتش نوشته شد و حتی الامکان از طرف نویسنده کوشش گردید که وارد مباحث علمی و فلسفی نشود تا برای افسران و درجه داران ارتش که به علوم اجتماعی آشنا نیستند فابل استفاده باشد. هم چنین کتاب اطاعت کورکورانه برای رفع اشتباه مردم در نوع قضاوت به افسران فراری که نخبه افسران شریف ارتش بودند به رشته تحریر در آمد زیرا در آن روزها تمام روزنامه های آزادی خواه در محاق توقیف بودند و از طرف روزنامه های مزدور بر علیه افسران فراری تبلیغات زهر آگینی می شد که شایسته شرافت و وطن پرستی و پاکی و حیثیت آن ها نبود.
خسرو روزبه همچنین مشهور با نام‌های مستعار «سعیدی» و «ستخر» (مخفف ستوان توپخانه، خسرو روزبه)۱ شهریور ۱۲۹۴، سامن ملایر- ۲۱ اردیبهشت ۱۳۳۷ ستوان کمونیست، ریاضیدان، نویسنده، متخصص نظامی و استاد دانشکده افسری بود که جهت مبارزه با حکومت پهلوی به حزب توده ایران پیوست. وی از اعضای شاخص و حیاتی سازمان نظامی و مخفی حزب توده و مسئول شعبه اطلاعات کل آن بود. او را چه بسا بتوان جنجال‌برانگیزترین و شناخته‌شده‌ترین جانسپار جنبش کمونیستی در ایران نامید.
در سالهای اولیه شکل‌گیری حزب توده، کثرت مراجعه نظامیان با گرایش چپ موجب شد که حزب تصمیم به تأسیس یک سازمان نظامی مخفی بگیرد. آرداشس اُوانِسیان به عنوان نخستین مسئول سازمان نظامی معرفی شد، اما پس از بازگشت کامبخش از باکو، مسئولیت سازمان افسری به او سپرده شد. خسرو روزبه نیز در این دوران عضو هیئت اجرائیه سازمان افسری بود.
در تابستان سال ۱۳۲۴ سرهنگ عبدالرضا آذر به اتفاق سرگرد علی اکبر اسکندانی که هر دو عضو سازمان افسران حزب توده بودند، تصمیم به قیام مسلحانه علیه رژیم گرفتند و به همراه گروهی از همفکرانشان در ترکمن صحرا قیام کردند؛ ولی این حرکت که به قیام افسران خراسان شهرت یافت و به سرعت سرکوب شد، حساسیت فراوانی برانگیخت. عده‌ای از افسران مبارز به فرمان ستاد ارتش به کرمان تبعید شدند. طرح دستگیری روزبه نیز ریخته شد اما روزبه که در مرخصی یک‌ماهه به سر می‌برد، به جای بازگشت به خدمت، مخفی شد و از بازداشت نجات یافت.
خسرو روزبه به مارکسیسم و تساوی مردم وفاداری خاص داشت ولی بارها اصرار کرده بود که کمونیسم را در ایران «مزدکیسم» بنویسند زیرا که ایرانیان را نخستین فرضیه پردازان آن می‌دانست. او برخی از رهبران حزب توده را «اصلاح‌طلب محض»، «لیبرال بورژوا» و «لابی‌گر پارلمانی» می‌دانست. اوانسیان در خاطرات خود، بی‌ریایی و صداقت روزبه را ستوده و در عین حال او را رادیکال و ناشکیبا که خواستار انضباط سخت‌گیرانه‌تری است، توصیف می‌نماید.
زندگی خانوادگی _ نظامی و مبارزات سیاسی خسرو روزبه
مصور
خسرو روزبه از جمله انسان هایی بود که با بینش قوی؛ ذکاوت و آگاهی بسیار به قوانین زیربنایی و بنیائی جامعه و نیز درک اصول در کنار استعداد فوق العاده؛ تلاش پیگیر در فراگیری؛ باعث شد تا در لحظه معین ضمن استفاده از کلیه فرایندها و تاکتیک های پیش آموخته بتواند با بهترین و دقیق ترین شیوه مبارزه میان تئوری و عمل وحدت کامل ایجاد نماید.
خسرو روزبه ظاهر جذاب و کاریزماتیکی داشت و به خاطر شمایل و برخی فعالیت ها، علاقه مندانش او را لنین ایران خوانده اند. او میان دوستانش شخصیتی چندگانه داشت؛ فردی او را به لو دادن هم حزبی ها متهم می کند، دیگری در رثایش شعر می سراید و دیگری در کلاس های تئوریک کشور چین برای «نوسازی جهان ذهنی» خسرو را به عنوان شخصیت نمونه و راهنمای خود برگزیده است.
روزبه در سال ۱۳۲۲ به حزب توده پیوست. در سالهای اولیه شکل‌گیری حزب توده، کثرت مراجعه نظامیان با گرایش چپ موجب شد که حزب تصمیم به تأسیس یک سازمان نظامی مخفی بگیرد. آرداشس اُوانِسیان به عنوان نخستین مسئول سازمان نظامی معرفی شد، اما پس از بازگشت کامبخش از باکو، مسئولیت سازمان افسری به او سپرده شد. خسرو روزبه نیز در این دوران عضو هیئت اجرائیه سازمان افسری بود.
در تابستان سال ۱۳۲۴ سرهنگ عبدالرضا آذر به اتفاق سرگرد علی اکبر اسکندانی که هر دو عضو سازمان افسران حزب توده بودند، تصمیم به قیام مسلحانه علیه رژیم گرفتند و به همراه گروهی از همفکرانشان در ترکمن صحرا قیام کردند؛ ولی این حرکت که به قیام افسران خراسان شهرت یافت و به سرعت سرکوب شد، حساسیت فراوانی برانگیخت. عده‌ای از افسران مبارز به فرمان ستاد ارتش به کرمان تبعید شدند. طرح دستگیری روزبه نیز ریخته شد اما روزبه که در مرخصی یک‌ماهه به سر می‌برد، به جای بازگشت به خدمت، مخفی شد و از بازداشت نجات یافت.
سازمان افسران حزب توده یک هیأت دبیران و یک هیات اجرایی داشت که خسرو روزبه در هیأت دبیران آن عضویت یافت که اعضای آن در زمان بازداشت عبارت بودند از: خسرو روزبه با نام مستعار سعیدی، سرهنگ عزت‌الله سیامک و سرهنگ محمدعلی مبشری که از میان اعضا، خسرو روزبه مسئولیت شاخه اطلاعات نظامی حزب را نیز عهده‌دار بود. در پی قیام افسران خراسان و واقعه آذربایجان، تلفات افسران حزبی در وقایع سالهای ۱۳۲۴-۱۳۲۵ چنان سنگین بود که در عمل به نظر می‌رسید سازمان افسران توده برای همیشه متلاشی شده است.
بعد از این ماجرا عده‌ای که جان سالم به در بردند، به شوروی پناه بردند اما وجود سرهنگ سیامک، خسرو روزبه و سرهنگ مبشری و در امان ماندنشان از موج بگیروببندهایی که پس از قیام افسران خراسان، شکست آذربایجان و سرانجام حادثه ۱۵ بهمن ۱۳۲۷، در ارتش و سایر ارگان‌های دولتی رواج یافته بود، هسته اولیه دیگری را برای شکل‌گیری سازمان نظامی به صورتی کاملاً پنهانی و زیر نظارت مستقیم و محدود رهبری حزب سامان داد. بعد از حوادث آذربایجان در سال ۱۳۲۵، سازمان افسران حزب توده کوچک و فعالیت آن محدود شد. روزبه در اوراق بازپرسی خود نوشته است: «تصمیم گرفتیم مانع متلاشی‌شدن سازمان نظامی بشویم.» به این ترتیب سازمان افسران حزب توده اگر چه فعالیت‌هایش محدود شد اما منحل نشد و به فعالیت خود ادامه داد.
سرهنگ علی زیبایی، بازجوی اصلی بازداشت‌شدگان حزب توده که بعدها به سفارش ساواک کتابی را به نام «کمونیسم درایران» نگاشته‌است و امکان دسترسی عموم به این کتاب تا پیش از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ وجود نداشته‌است در کتاب خود نقل می‌کند که خسرو روزبه در بازجویی‌ها به قتل محمد مسعود یک روزنامه‌نگار مستقل، در سال ۱۳۲۶ و همچنین قتل چهار تن از اعضای حزب توده که به‌خاطر خیانت به حزب و فروش اطلاعات به پلیس پس از کودتای ۲۸ مرداد مورد ظن قرار داشتند، اعتراف کرده‌است. از این چهار نفر، نام حسام لنکرانی، فرزند یک روحانی شناخته شده در آذربایجان به چشم می‌خورد.
زیبایی می‌نویسد که روزبه با این حال تأکید کرده‌است که قتل محمد مسعود را بدون در میان گذاشتن آن با حزب انجام داده‌است، در حقیقت حزب توده تشکیلات نظامی خود را در سال ۱۳۲۵ منحل کرده و تا سال ۱۳۲۹ آن را دوباره ایجاد نکرده‌است. به خاطر میانه‌روی بیش از حد و نامطلوب حزب، روزبه به سال ۱۳۲۵ از آن کناره‌گیری نموده و تا حدود سال ۱۳۳۰ دوباره به آن نپیوسته‌است. در کتاب علی زیبایی، روزبه - که به پیروی از میخائیل باکونین و نه مارکس و انگلس یک افراطی بوده - همچنین اعتراف می‌کند که معتقد بوده ترور یک روزنامه‌نگار شناخته‌شده و ضدّ دربار مانند مسعود، کشور را به وضعیت دوقطبی رسانده و حزب توده را افراطی‌تر و رادیکال‌تر خواهد کرد...
