این مشی علاوه بر عملیات نظامی، به استفاده از تبلیغات نیز معتقد شده بود و به دیگر اشکال مبارزه به عنوان اشکالی که در پروسه ی مبارزه می توانند نقش کمکی داشته باشند، اعتقاد پیدا کرده بود، و چون اعتقاد بر آماده بودن «شرایط عینی» داشتند، لذا می گفتند: «توده ها بر اثر عملیات مسلحانه به پیش آهنگ روی خواهند آورد و بنابر این مبارزه مسلحانه از همین راه توده ای می شود.»

البته طرفداران این جریان، انتخاب شیوه مبارزه مسلحانه را صرفا در «تاکتیک» خلاصه نمی کردند؛ اما با اندکی رقیقتر از تز «مبارزه مسلحانه هم تاکتیک، هم استراتژی»، آن را واجد ارزشهای بسیار مهم «استراتژی» نیز می دانستند. مثلاَ یکی از این ارزشها را چنین بیان می کردند که: «اگر خواهان مبارزه مسلحانه باشیم در واقع انقلابی هستیم وگرنه «رفورمیست » خواهیم بود.» این جریان مخالفین خود را، اپورتونیست چپ ( پیروان مشی احمدزاده) ویا اپورتونیست راست ( اعضای حزب توده) معرفی می نمود؛ و با شدت زیادی بر آنها حمله می کرد...

بیژن جزنی در سال ۱۳۱۶ متولد شد. پدرش حسین جزنی افسر ژاندارمری اصالتاً اهل جزن در نزدیکی نطنز و مادرش عالمتاج کلانتری نظری اهل نطنز بود. بیژن در خانواده‌ای سیاسی پرورش یافت. پدرش عضو حزب توده بود و بعد به فرقه دموکرات پیوست و پس از شکست این فرقه به آذربایجان شوروی رفت و تا سال ۱۳۴۵ به ایران بازنگشت. خانوادهٔ پدری و مادری بیژن هر دو از هواداران و فعّالان حزب توده بودند. وی نیز در سال ۱۳۲۶، در ده سالگی، به سازمان جوانان حزب توده ایران پیوست.
با وجود آن که شرایط سنّی عضویت حداقل ۱۳ سال بود، امّا به علت فعّالیت و علاقهٔ چشم‌گیر چند نوجوان کم‌تر از ۱۳ سال، حوزه مخصوصی برای‌شان تشکیل شد و جزنی یکی از افراد این حوزه بود. در ۱۵ بهمن ۱۳۲۷ و ترور محمدرضا شاه، با تصویب‌نامهٔ هیأت وزیران، حزب توده غیرقانونی اعلام شد و یورش به سازمان‌های حزبی آغاز گردید..

پس از سرکوب جبهه ملی در ۱۳۴۲ بیژن و عده‌ای از دوستانش مدتی نشریه‌ای سیاسی به نام پیام دانشجو منتشر می‌کردند. در اوایل پاییز ۱۳۴۲، سازمان دانشجویان جبههٔ ملی که پس از درگیری‌های میدان بهارستان (۱۵ شهریور ۱۳۴۲) از سیاست رهبری جبههٔ ملی ناامید شده بود، در صدد برآمدند تا به یاری برخی از رهبران و مسئولان جبههٔ ملی، رهبری جدیدی برای این جبهه برگزینند و از انحلال آن جلوگیری کنند.[نیازمند منبع]. پیام دانشجو، نماد جبهه متحد جناح‌های مختلف سیاسی در جنبش دانشجویی بود. به این ترتیب که تا اوایل ۱۳۴۳ حسن حبیبی سردبیر و مسئول گردآوری مطالب و اخبار آن بود و بیژن جزنی امور فنی مانند آماده‌سازی و چاپ اوّل آن را بر عهده داشت. در بهار ۱۳۴۳ هیئت تحریریه‌ای برای پیام دانشجو انتخاب شد که تقریباً همه جناح‌های دانشجویی را در بر می‌گرفت و هوشنگ کشاورز صدر، متین دفتری، مجید احسن و منصور سروش درآن حضور داشتند. بیژن جزنی آماده‌سازی و چاپ و بهزاد نبوی پخش آن را عهده‌دار بودند.