یمن کشوری است که از شمال به عربستان سعودی، از شرق به عمان، از جنوب به خلیج عدن و از غرب به دریای سرخ محدود است. مساحت این کشور تقریبا ۵۳۶/۸۶۹ کیلومتر مربع است.شهر مأرب در یمن از شهرهای باستانی دنیاست که زمانی پایتخت بلقیس ملکه سبا و دیگر حکمرانان یمنی بوده و به ارض الجنتین معروف است. سد قدیمی مارب نیز از بناهای تاریخی یمن است که در این منطقه قرار دارد. سد مارب ۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، بین دو کوه بلق الایمن و بلق الایسر در عهد عبدالشمس موسی بنا شده است.

قصر سلیمان هم در یمن بوده است. خاورشناس معروف آلمانی موریتز معتقد است که خط حروفی نخستین بار در یمن مشاهده شد و بر خلاف آنچه به نام سامی‌های فینیقی‏ ثبت شده است، مخترعین خط یمنی‌ها بوده‌‏اند و فینیقی‌‏ها بنای کتابت خود را بر بنیان کتابت عربی یمن نهادند. یمن با چنین سابقهٔ تاریخی دارای اهمیتی وافر است.

یمن پس از شکست امپراتوری عثمانی در جنگ جهانی اول (۱۲۹۳ ـ ۱۲۹۷ش) شاهد خروج نیروهای آن بود. سپس با موافقت انگلیس، امام یحیی بن محمد، رهبر قبایل زیدی شمال یمن، حاکم این مناطق شد. یحیی پیش از آن نیز، برای استقلال یمن با نیروهای عثمانی جنگیده بود. در این زمان، خانواده‌ای از ادریسیان نیز در منطقه تهامه و بندر حدیده حکومت می‌کرد که پس از چند سال، ضعیف شدند و مناطق‌شان بین حکومت یحیی و آل‌سعود تقسیم شد.

در سال ۱۹۶۲م/۱۳۴۱ش، افسران ارتش یمن علیه امام محمد بدر، نوه یحیی دست به کودتا زدند و جمهوری یمن را تاسیس کردند. این امر موجب بروز جنگ‌های داخلی در یمن شد که یک سوی آن طرفداران جمهوری و سوی دیگرش سلطنت‌خواهان بودند. این درگیری‌ها سرانجام باعث شد که یمن به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شود و جمهوری دموکراتیک خلق یمن در ۳۰ نوامبر ۱۹۶۷م(۱۳۴۶ش) در قسمت جنوبی یمن شکل گیرد. جمهوری یمن دوباره در ۲۲ مه ۱۹۹۰م/خرداد ۱۳۶۹ش از اتحاد یمن شمالی و یمن جنوبی به‌وجود آمد.