مجموعه داستان پوکه باز شامل ده داستان کوتاه است. عنوان کتاب از آخرین داستان این مجموعه گرفته شده است. اکثر داستا‎ن‎ های این مجموعه را می‎ توان به نوعی ادبیات جنگ و داستان های جنگی به حساب آورد. در اکثر داستان های پوکه باز روایت رزمنده ‎ها و یا سربازهای حاضر و یا بازگشته از جنگ و یا آدم های درگیر جنگ است. درونمایه‎ ی روایات مرگ اندیشی و مرگ است. انسان هایی که در آستانه ‎ی مرگ بوده ‎اند و نجات یافته ‎اند. اما هرگز نمی‎ توانند به زندگی عادی بازگردند.

نویسنده در پوکه باز با دستمایه قراردادن فضای جنوب و جنگ و حاشیه های دیگری که مربوط به جنوب می‌شود، بازتاب دهنده‌ی جامعه‌ی دهه شصت و خلق و خوی آدم‌های سرخورده، شکست خورده و بلاتکلیف است. این آدم‌ها گاه در فضای جنگ و بمباران به تصویر کشیده می‌شوند و گاه در شکل و شمایل آدم‌هایی که برای گریز از زندگی مشقت بار و بیهوده و بی‌هدف به جنوب دوست‌داشتنی در گذشته‌شان پناه می‌برند. پوکه باز آغازی خلاقانه برای نویسنده‌ای بود که به داستان کوتاه عشق می‌ورزید.

خودش گفته است: نوشتن یک داستان کوتاه ناب، حاصل تجربخ زندگی، نگاه و دید عمیق نویسنده از داستان، اجتماع و آثار ادبی پیشین است و مهم‌تر از همه عشق و ایمان به نوشتن است. موهاش پیش پاش کلافی شد سیاه و وقتی سرش را تند بالا برد رشته بلند موها به صورت او خورد و در هوا چرخید و چراغ سقف را شکست و بر کمرش قرار گرفت و زن‌ها دورش دایره بستند و او در میان دایره بود و زن‌ها مدام تا کمر تا می‌شدند و باز راست می‌ایستادند و او هر بار که زن‌ها خم می‌شدند افسر را می‌دید که روی میز نشسته و دو تیغه قیچی بزرگ را مدام باز و بسته می‌کند و خون از جیبش لب پر می‌زند و می‌ریزد پایین و زیر آبشار خون، زنی چهار زانو نشسته است و شانه به موهاش می‌کشد. دایره تنگ‌تر شده بود و او لخت بود و گربه‌های سیاه از میان موی زن بیرون می‌آمدند و او همه‌ی درهای راهرویی دراز و بی‌انتها را می‌کوبید و می‌دوید و گربه‌ها دنبالش می‌کردند...