پشت میزکه نشست، هرسه جا خوردیم. رسم نیست دختری بیاید وآن طوربی اعتنا به همه چیزصندلی را عقب بکشد، شالش را ازروی روسری کوتاه زیرگردنش بردارد و بیندازد روی پشتی صندلی، بعد تروفرز فقط با انگشت شست دست چپ دو دکمه ی بالایی مانتویش رابازکند و بنشیند پشت میزی که سه پسرغریبه دورش نشسته اند و لابد حرف های پسرانه می زنند....

کتاب از نثر بسیار ساده‌ای برخوردار است و جامعه به عنوان پررنگ‌ترین طرح در تمام داستان‌های مجموعه به چشم می‌خورد. داستان‌ها به خوبی نشان می‌دهند که نویسنده‌اش درون جامعه زندگی می‌کند و تمام تجربه‌هایش را از همین جامعه بیرون می‌کشد. او با داستان‌هایش می‌گوید که می‌توان از این جامعه و همین زندگی ساده و عاری از هرگونه هیجان روزمره ما که سفر و ارتباط در آن با وضعیت مالی گره خورده و وضعیت مالی نیز دغدغه‌های این مردم را بالا و پایین می‌برد، داستان نوشت و تجربه‌های عمیق داشت.

تکنیک و فرم در هیچ کدام از داستان‌ها کم رنگ نیست و به اعتدالی لذت‌بخش رسیده است. برای مثال، تنوع فرم در داستان‌ها رعایت شده اما هیچ کدام از داستان‌ها صرفا یک فرم نیستند. طرح، به عنوان یکی از عناصر دردسرساز در میان داستان‌نویسان ما، در تمام داستان‌ها حضوری روشن دارد. زاویه دیدها هرگز دچار نوسان نمی‌شود و باقی عناصر نیز هرگز بالاتر یا پایین‌تر از آنچه باید باشد نیست.

فهرست

• نمي توانم به تو فكر نكنم سيما
• ترس از دگرديسي؟
• رنگ، تنها رنگ
• جمعه عصرهاي مبتذل
• شرح بر نقاش
• براي بعد
• و باز به همين سادگي است
• اون بالا من يه آينه دارم