هفتاد سنگ قبر

هفتاد سنگ قبر

نویسنده: یدالله رویایی
ناشر: داستان سرا
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 168
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1387 - دوره چاپ: 2

مروری بر کتاب

دفتر شعر 1360 تا 1370

هفتاد سنگ قبر، سروده یدالله رویایی، عموما به عنوان یک مجموعه شعر یا یک فرم شعریِ مختص رویایی در نظر گرفته می‌شود و هر گونه تلاشی برای سنگ قبر سرایی به تقلید از این مجموعه متهم‌می شود. اما به گمان من این مجموعه، نه صرفا یک مجموعه شعر، که پررنگ کردن بخشی از تاریخ شعر و مساله شعر در ایران است: پیش کشیدن حیاتی که شعر بر سنگ دارد.

...به هر سنگ نامی داده‌ام، و به هر نام سخنی به وام. تا مرگ نام میلاد سخن باشد، میلاد حرف. که حرف‌های من اینجا از مرگ، حدس‌های من‌اند. در برابر مرگ ما همه حدس‌ایم و انگاریم. حیات ما حتا انگاره‌ای از اوست، حتا اوست. و اوست که در انتهای حیات من ایستاده است. همه چیز در فاصله بین او و من می‌گذرد. بین بین عزیز! هیچ مفهومی از این فاصله بیرون نیست. نه طول، نه ادامه، نه عدد. مفهوم این هر سه را هم از آن و در آن می‌فهمیم. که این فاصله خود پر از فاصله‌هایی ست که حجم‌های کوچک خیال مرا می‌سازند.

از تو سخن از به آرامی
از تو سخن از به تو گفتن
از تو سخن از به آزادی
وقتی سخن از تو می گویم
از عاشق از عارفانه می گویم
از دوستت دارم
از خواهم داشت
از فکر عبور در به تنهایی
من با گذر از دل تو می کردم
من با سفر سیاه چشم تو زیباست
خواهم زیست
من با به تمنای تو خواهم ماند
من با سخن از تو
خواهم خواند
ما خاطره از شبانه می گیریم
ما خاطره از گریختن در یاد
از لذت ارمغان در پنهان
ما خاطره ایم از به نجواها
من دوست دارم از تو بگویم را
ای جلوه ی از به آرامی
من دوست دارم از تو شنیدن را
تو لذت نادر شنیدن باش
تو از به شباهت از به زیبایی
بر دیده تشنه ام تو دیدن باش