سفرنامه مبارکه شاهنشاهی ( مظفرالدین شاه ) ؛ چاپ سربی

سفرنامه مبارکه شاهنشاهی ( مظفرالدین شاه )

نویسنده: مظفرالدین شاه , صنیع السلطنه
ناشر: مطبعه شاهنشاهی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 272
اندازه کتاب: رحلی گالینگور - سال انتشار: 1277 - دوره چاپ: 1 

کمیاب  - کیفیت : درحد نو ؛ نقشه خارج از متن کتاب ترمیم شده

مروری بر کتاب 

چاپ سربی

تصاویر گلاسه

سفرنامه نویسی اگرچه از زمان های دور در ایران معمول بوده، ولی در دوره صفویه و بعد از آن از توحه بیشتری برخوردار شده است؛ تا آنجا که پادشاهان و درباریان به ویژه شاهان و شاهزادگان قاجاری به نوشتن آن رغبت نشان داده اند. سفرنامه های ناصرالدین شاه که بعضی به انشای خود او و بعضی به قلم دیگران است و سفرنامه های مظفرالدین شاه به فرنگ از مهم ترین سفرنامه هایی است که از شاهان قاجاری به جای مانده است.
اهمیت این نوع از سفرنامه ها علاوه بر اطلاعاتی که از اوضاع سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور و ممالک دیگر ارائه می دهند، تاثیراتی است کع بر سادگی نثر فارسی و تحولات ذهنی و فکری ایرانیان داشته اند.

مظفرالدین ‌شاه پنجمین پادشاه ایران از دودمان قاجار بود که پس از کشته شدن پدرش ناصرالدین شاه، و پس از نزدیک به 50 سال ولیعهد بودن، شاه شد و از تبریز به تهران آمد. او نیز مانند ناصرالدین‌ شاه چند بار با وام گرفتن از کشورهای خارجی به سفرهای اروپایی رفت. او ده روز پس از امضای فرمان مشروطیت درگذشت.

سفر اول مظفرالدین شاه به فرنگ در سال (1318 هجری قمری - 1900 میلادی) انجام گرفت که در آن سفر میرزا احمد صنیع السلطنه مدیر عکاسخانه دارالفنون جزو همراهان بود و از سوی مظفرالدین شاه لقب "صنیع السلطنه" یافت. در سفر دوم مظفرالدین شاه به فرنگ نیز (1319 قمری - 1901 میلادی) صنیع السلطنه پسرش میرزا ابراهیم خان عکاس باشی را نیز با خود به سفر برده بود. دومین سفرنامه مظفرالدین شاه به فرنگ را فخر الملک در سال 1320 به رشته تحریر در آورد و صنیع السلطنه آن را در نسخی اندک چاپ و به ملازمان دربار مظفری داد.

.... بعد از نهار برحسب دعوت اعلیحضرت سلطان بموزه و کتابخانه ایشان رفتیم. خودشان هم با بعضی از عمله خلوت و مخصوصین خودشان حضور داشتند. امیر بهادر جنگ و بعضی دیگر از ملتزمین ما هم همراه ما بودند. خیلی اشیاء نفیسه دیدنی در موزه بود، همه را خود اعلیحضرت سلطان بما نشان میدادند و تماشا می‌کردیم. کتابخانه ایشان قریب بیست هزار جلد کتاب دارد، یک مرقع خط میرعماد هم آنجا بود، آنرا برداشته بطور تفأل باز کردیم این شعر آمد که خیلی این اشعار را بفال نیک گرفتیم....

الهی تا جهانرا آب و رنگ است           فلک را سیر و گیتی را درنگ است
مدامش بخت و دولت یار گردان                     ز نخل عمر برخوردار گردان