سرزمین هند

مصور

بررسی تاریخی و اجتماعی و سیاسی و ادبی هندوستان از ادوار باستانی تا عصر حاضر

هند و ایران با تمدنی کهن و سابقه دیرین فرهنگی از دوران باستان تا زمان گورکانیان هند و صفویان به اشکال گوناگون با یکدیگر در تماس بوده­اند. ریشه­های مشترک و تماس­های متقابل باعث تبادل فرهنگی میان دو ملت شده است. با ایجاد امپراتوری قدرتمند گورکانیان، روابط ایرانیان و هند وارد مرحله جدیدی شد.

سردمداران دو کشور که بسیار به یکدیگر نزدیک شده بودند به همکاری پرداخته و این ارتباط تا اعماق زندگی مردم نفوذ کرد. مهم­ترین مظاهر نفوذ فرهنگی را می­توان در گسترش زبان و ادبیات فارسی درهند و هنر هندو - ایرانی مانند نقاشی و معماری دید. زبان و ادبیات فارسی مهم­ترین نشانه میزان تأثیرپذیری دو فرهنگ از یکدیگر زبان است.

قبل از به قدرت رسیدن گورکانیان، زبان فارسی به سبب مراودات بین دو ملت در هند رواج داشت و بسیاری از واژه­های فارسی توسط زبان هندی وام­گیری شده بود. تسلط گورکانیان بر هند به انتقال سریع لغات از زبان فارسی به هندی کمک بسیاری کرد. زبان فارسی نه تنها مورد توجه مسلمانان هند بود بلکه هندوها نیز به سرعت آن را فرا گرفته و با آن ارتباط برقرار ساختند.

در نتیجه ارتباط فرهنگی بین هندوها و زبان فارسی، تحولی عمیق در فرهنگ هندی به ویژه در زمینه شعر، واژه­شناسی، تذکره نویسی، تاریخ نگاری، روزنامه نگاری، هندی­شناسی و ترجمه متون پدید آمد.

زبان­های هندی مانند اردوهندی، بنگالی، سندی، کشمیری، پشتو هندی، دکنی، گجراتی، دکنی، سراهتی، بهاری، تامیل، کناری و مالایالم از زبان فارسی بهره بسیاری برده اند. از شعرای هندی فارسی زبان می­توان میرزامنو هرتوسنی کریشناواسی و چندربهان برهمن را نام برد.

ملک­الشعرای بهار درباره سبک زبان فارسی گسترش یافته در هند در دوران تیموریان می نویسد:" سبک نثر فارسی در هند حالت مصنوع و منشیانه پیدا کرده که در آن بازی با کلمات و عبارت­پردازی و گزافه­گویی رواج کامل داشت."...