دبیر نشست کنار اجاق. خاک و خاکستر را زیر و رو کرد و چشم دوخت به گل‌های آتش. هیزم را چید روی سنگچین اجاق. هیزم دود کرد. پیرمرد به سرفه افتاد. نشست روی سکو و اشک‌هایش را به گوشه آستین پاک کرد.آتش زبانه کشید. دود تنوره کرد و بالا رفت. از روی سکو بلند شد. دست‌هایش را گرفت روی آتش و به هم مالید. دست را گرفت به زانو و نشست کنار میز کوچک تحریر. قلم‌تراش را برداشت. لبه آن را چپ و راست کشید روی سنگ. نی قلم را برداشت و تراشید. نوک آن را شکافت. تراشه‌های قلم را جمع کرد و ریخت توی اجاق. دوباره دست‌هایش را گرم کرد. رفت کنار رف. شمعدان را برداشت و گذاشت روی سکو. شمع را گیراند و نشست کنار میز.

اتاق روشن شد. سایه لرزان شمع افتاد روی دیوار. قلم را زد توی دوات و کشید روی کاغذ. صدا قلم بلند شد. نون‌ها نشستند توی هم و میم‌ها نشستند روی هم. دوباره قلم‌تراش را برداشت. نوک قلم را تیزتر کرد. قلم روان شد و نشست روی کاغذ. آستین را بالا زد و تکیه داد به دیوار. کاغذ را گذاشت روی زانوی راست. قلم دوید روی کاغذ و نوشت "تاریخ مسعودی"، صدای کوبه در آمد ...

کتاب بازنویسی و "آسان‌نویسی" شده‌ی متن تاریخ بیهقی است. نویسنده در حقیقت تلاش کرده تا اثر نامدار ابوالفضل بیهقی را بصورت داستانی با زبانی امروزی به خواننده عرضه کند.تاریخ بیهقی یک متن ادبی و نگاهی تازه و نو به جهان است. این روایت به‌جای آن‌که گزارش رویدادهای تاریخی باشد ، بازآفرینی هنرمندانه‌ی این رویدادهاست و خود رویدادی در تاریخ است.

بیهقی داستان‌‌‌پردازی تواناست که داستان‌های کوتاه را به صورت یک واحد کلی در نظر دارد و میان آن‌ها ارتباط ایجاد می‌کند به صورتی که خواننده آن‌ها را یکپارچه و پیوسته حس می‌کند و از این نظر به زمان نزدیک است. او به زبانی دست می‌یابد که برای تصویرسازی ، صحنه‌آرایی ، فضاسازی ، شخصیت‌پردازی و گفت‌و‌گو مناسب است.