زندگانی بتهوون

زندگانی بتهوون

نویسنده: رومن رولان
مترجم: محمود تفضلی
ناشر: امیر کبیر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 182
اندازه کتاب: خشتی سلفون - سال انتشار: 1351 - دوره چاپ : 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو

مروری بر کتاب

مصور

زندگی بتهوون، که در 1903 منتشر شد، به درستی مهیج ترین اثر رولان تلقی می شود.. و شامل داستان زندگی بتهوون و گزیده ای از نوشته ها و نامه ها و اندیشه های اوست.در این اثر، زندگی مردی بیان شده که همواره رنج برده است: 

از کودکی غم انگیز فقیرانه اش تا بیماری درازی که او را به پای مرگ کشاند. این زندگی گویی داستانی از آرزوی شادمانی است که سرنوشتی متناقض، سرسختانه بدان خیانت ورزیده است؛ سرنوشتی که با بیمارهای مداوم و بی رحمانه، با آن ناشنوایی که در بیست و پنج سالگی او را مبتلا ساخت و تا پایان عمر شکنجه­اش داد، روی نمایاند و «آن هنگام که بتهوون زیباترین آثار خود را می ساخت به منتها درجه رسید و او را «محبوس در چهاردیوار درون خود» و تنها، آن گونه که به ندرت برای کسی پیش می آید،بی هیچ عشقی، و تا آخرین لحظه غوطه ور در فقری شدید، بر جای گذارد. 

رومن رولان عاشقانه به بیان مصیبت چنین زندگی ای پرداخته و تمکین بتهوون را در پذیرفتن سرنوشت خود،حال آنکه در عمق وجودش و در تمامی آثارش توفندگی عصیان احساس می شود.رومن رولان، در این کتاب، تعریفی تازه از قهرمانی به دست می دهد «تنها کسانی را قهرمان می­نامم که گشاده دل اند»؛ در نتیجه، به بتهوون در مقام انسان و به حسنهای او جایگاهی برتر اختصاص می دهد،تا به بتهوون در مقام مونسیقی­دانی بزرگ. در عصری که «هنر برای هنر» را ستایش می­کردند، رومن رولان، به عکس، اهداف «معنوی» هنر را باور داشت و از آن سخن می گفت. 

زندگی نامه ی بتهوون از نزدیک،اما بی هیچ توقفی، داستان مهم ترین قطعات ساخته ی بتهوون را دنبال می کند؛ منبع الهام و منشأ و مورد سیاسی آنها را ذکر می کند. همین قطعات موسیقی است که باید برترین و قطعی­ترین دلیل قهرمانی را، که به بتهوون امکان داد تا از سرنوشت خود نیرومندتر باشد، به خواننده نشان دهد.رومن رولان در این اثر نیز مانند دیگر آثار خویش با قلمی شیوا و ساده خواننده را با واقعیات ...

کوتاه و درشت بود. سر و گردنی قوی و استخوان بندی محکم و نیرومند داشت. صورت پهن او به رنگ سرخ آجری بود که در سال های آخر عمرش،مخصوصا در دورانی که تنها و دور از همه به سر میبرد،رنگ آن به پریدگی مایل به زردی مبدل شد. پیشانیش محکم و بر جسته بود.موهائی بسیار سیاه و زبر در اطراف سر و صورتش وز کرده بود که بنظر می رسید هرگز شانه نخورده است ...