روضه های رضوانی ؛ دفتر شعرهای آزاد ابوالفضل بیهقی

روضه های رضوانی

نویسنده: ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی
گزینش و پاره بندی: محمدجعفر یاحقی
ناشر: سخن
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 264
اندازه کتاب: رقعی سلفون کاغذ نخودی - سال انتشار: 1389 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

دفتر شعرهای آزاد ابوالفضل بیهقی

ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی مورخ و نویسنده معروف ایرانی در دربار غزنوی است. شهرت او بیشتر به خاطر نگارش کتاب معروف به تاریخ بیهقی است که مهمترین منبع تاریخی در مورد دوران غزنوی است. او اوائل عمر را در نیشابور به تحصیل دانش اشتغال داشت، سپس به سمت دبیری وارد دیوان محمود غزنوی و حکمرانان بعد از او شد و در سال ۴۱۸ ه. ش. پس از درگذشت استادش بونصر مشکان به سمت دبیر دیوان شاهی برگزیده شد.در روزگار عبدالرشید غزنوی، هفتمین امیر غزنوی، بیهقی به بالاترین مقام در دیوان، صاحب دیوان رسالت رسید.... 

تعجبی ندارد؛ از سالها پیش در پی آن بودم که پاره های موزون افتادۀ تاریخ بیهقی را به ذوق خود یکجا فراهم کنم و نشان دهم که ابوالفضل گاه همپای شاعران امروز توانسته است خود را به حوزه شعر آزاد نزدیک کند و در زمانه ای که هنوز نثر پارسی حتی به آرایشهای ادبی معمول در شعر سنتی هم نزدیک نشده بود، عرصه نو آیینی به روی نثر پارسی بگشاید که تا همین سده اخیر ناشناخته بوده است.
این آرزو اینک پس از تصحیح جدید تاریخ بیهقی و بعد از آن که سالها در این اثر جاودانه مستغرق و از نفحات ادبی و سرشار آن برخوردار بودم، محقق شد و این دفتر بر اساس آن چاپ از تاریخ بیهقی فراهم آمد.

کتاب حاضر، حاوی شعرهای آزاد ابوالفضل بیهقی، نویسنده و شاعر قرن پنجم هجری قمری است. از نظر گردآورنده و گزینش گر این کتاب نه تنها شاملو و دولت آبادی، بلکه شاعران و نویسندگان دیگر بسیاری، به بیهقی و نثر دل انگیزش توجه خاصی داشته اند. نثر شاعرانه ی بیهقی با نوع نثر خواجه عبدالله، که حدودا با او هم زمان بوده، به کلی متفاوت است.

شاعرانه های بیهقی نه به رسم روزگار موزون و مقفّی است، بلکه بیش تر آهنگین و برخوردار از طنین شعری است؛ هرچند که وزن و تقطیع به کلی در حوزه ی شاعرانه های او نمی گنجد. در گزینش حاضر، گزینش گر قصد نداشته تا همه ی عبارت هایی را که به نظرش موزون می آید و صورت شاعرانه دارد را گردآوری و گزینش کند، بلکه بیش تر نمونه هایی از شاعرانه های بیهقی را که نکته ای و پیامی برای مخاطب امروز دارد را از میان روایت های تاریخی بیهقی بیرون کشیده است.