ادبیات ایران زمین هنوز آن گونه که باید نزد جهانیان شناخته شده نیست.شناخت مغرب زمینی ها از ایران به رغم تحولات سیاسی جاری آن قدر محدود است که عامه مردم گاه ایران را با عراق یکی می دانند و تحصیل کرده های شان گاه بزرگان ایرانی چون پورسینا، فارابی، خوارزمی و رازی را عرب می پندارند.

آثار بسیاری از شاعران و نویسندگان، از قرن سوم هجری خورشیدی تاکنون شناخته مانده است. رودکی را نمی دانند کیست و قطعا فرخی سیستانی را، همان گونه که فرخی یزدی را نمی شناسند، اسدی توسی نامی ناآشنا برای آنان است، خواه از فرهنگ نویس باشد و خواه شاعر، فخرالدین اسعد گرگانی برای ایشان نامی غیرقابل تلفظ است و به همین ترتیب نام بیهقی، بلعمی و تبری را نشنیده اند.

برهمین اساس فرهنگ دو زبانه «ترکیب در شعر فارسی» بر آن است که زمینه‌های مساعد را برای ترجمه متون نظم و نثر فارسی به انگلیسی، که اکنون تنها زبان جهانی است، هموار کند. مجموعه حاضر 15 ‌هزار سرشناسه یا ترکیب، اعم از وصفی، اضافی و قیدی، همراه با شاهد مثال شعری و ترجمه ابیات را شامل می‌شود و به‌صورت الفبایی تنظیم شده است.

پس از ذکر هر سرشناسه به فارسی و معادل انگلیسی آن، بیت شاهد مثال و ترجمه انگلیسی آن به‌همراه علامت اختصاری‌ای که نشان‌دهنده منبع بیت مذکور است، ذکر شده است. از آن‌جا که در ترجمه ابیات نقل‌شده در فرهنگ حاضر از ترجمه‌های دیوان‌های شعری استفاده شده، در پایان ترجمه انگلیسی ابیات، علامت اختصاری نشان‌دهنده نام مترجم نیز آمده‌ است.

همچنین، به دلیل این‌که در تدوین این فرهنگ از ترجمه سه دیوان حافظ بهره گرفته شده و نیز برخی از ترکیبات در ادبیات سایر شاعران نیز آمده ‌است، در صورتی‌که هر یک از مترجمان برای یک عبارت یا یک ترکیب معادلی متفاوت با دیگران آورده‌ باشد، هر سه معادل ذکر شده، ولی برای پرهیز از حجیم شدن فرهنگ، از آوردن بیت تکراری خودداری شده ‌است.

برچسب ها: کتاب ترکیب در شعر فارسی ؛ فرهنگ دو زبانه ؛ فارسی - انگلیسی