دیوان حکیم عسجدی مروزی

دیوان حکیم عسجدی مروزی

نویسنده: عبدالعزیز بن منصور عسجدی مروزی
مصحح: محمد طاهری شهاب
مقدمه: سعید نفیسی
ناشر: ابن سینا
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 66
اندازه کتاب: رقعی گالینگور - سال انتشار: 1348 - دوره چاپ: 2

کمیاب - کیفیت : نو 

مروری بر کتاب

زهی بزرگ عطائی که در مضیق نیاز          امل پناه بدان دست درفشان آورد
ز بیم جود تو کان خاک در دهان افکند        ز یاد دست تو بحر آب در دهان آورد

عبدالعزیز بن منصور (درگذشته 432 هجری) مشهور به عسجدی مروزی از شاعران دربار سلطان محمود غزنوی بود. از اشعار او جز چند قصیده و مقداری اشعار پراکنده چیزی باقی نمانده که بخش قابل توجهی از آنها در هجو و مدح است. تمایز عسجدی از دیگر مدیحه ‌سرایان دربار غزنوی این است که طبیعت و اجتماع کمتر فدای ممدوح می ‌شوند.

دلیل عمده شهرت او نیز قصیده ای است که به عنوان شاهد صنعت تکریر در تذکره‌ها و کتاب‌های بدیع مکرر نقل شده است. کتاب حاضر به تصحیح سید محمد طاهری شهاب با مقدمه ای از سعید نفیسی، شرح حال و آثار عسجدی و نظریه ایرج افشار در خصوص شاعر آغاز می شود. مجموعه اشعار عسجدی از قصاید، غزلیات، قطعات، رباعیات، مثنوی و ابیات منفرد تشکیل می شود و به کوشش مصحح از تذکره ها و جنگهای ادبی گردآوری شده است.

بامید قبولت بکر فکرم                      چو بهر یوسف مصری زلیخا
بانواع نفایس خویشتن را                    بسان نوعروسی کرده آسا
کسی کز خدمتت دوری کند         هیچ برو دشمن شود گردون گردا