دیوان اشعار جلال طبیب‌ شیرازی

دیوان اشعار جلال طبیب‌ شیرازی

نویسنده: جلال طبیب شیرازی
به کوشش: نصرالله پورجوادی
ناشر: فرهنگستان زبان و ادب فارسی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 350
اندازه کتاب: وزیری گالینگور روکشدار - سال انتشار: 1389 - دوره چاپ: 1 

مروری بر کتاب 

همراه رساله جواهرالبحور

چون از بزم آن یار پسندیده رفت                          خونِ دلم از چشمِ بلادیده رفت
دیدیم به چشم آنچه به گوش شنیدیم                کز دل برود هر آنچه از دیده برفت

در فاصلهٔ کوتاه میان دو شاعر نامدار، سعدی شیرازی (ف. ۶۹۰) و حافظ (ف. ۷۹۲) چندین شاعر برجسته در شیراز و شهرهای دیگر ایران زندگی می‌کردند که بعضاً معاصر حافظ بوده‌اند و شاید هم حافظ از اشعار ایشان کم‌وبیش متأثر بوده‌است، ولیکن بسیاری از آنان هنوز درست معرفی نشده‌اند و اگر دیوانی یا مجموعه اشعاری داشته‌اند، هنوز به چاپ نرسیده‌است. از جملهٔ این شاعران یکی هم جلال طبیب شیرازی است که از پزشکان و شاعران معروف دربار شاه شجاع مظفری بوده‌است.

جلال‌الدّین احمد، فرزند یوسف، معروف به جلال طبیب، در خانواده‌ای متولد شد که اهل علم و ادب بودند و بعضاً به طبابت اشتغال داشتند. وی در حرفهٔ طبابت تربیت‌یافتهٔ عموی خویش بود و در اخلاق و دیانت و سیر و سلوک به پدر خود ارادت می‌ورزید. حذاقت او در پزشکی به درجه‌ای بود که هم برای پادشاهان اینجو و هم برای شاهان آل‌مظفر طبابت می‌کرد.شعر جلال طبیب شعری است روان و سبْک او نیز مانند سعدی است و درواقع او را یکی از پیروان سعدی باید به شمار آورد.

مضامین و تعبیرات مجازی‌ای هم که وی در اشعار خود به کار برده به پیروی از اشعار سعدی است. ازاین‌حیث شعر جلال را می‌توان با شعرای همعصر وی که متأثر از سعدی بوده‌اند، مانند خواجو و حافظ، مقایسه کرد. شعر جلال، به‌خصوص غزل‌های او، به‌طور کلی مانند اشعار شعرای زمان او رنگ عرفانی و صوفیانه دارد و تصوف او نیز البته تصوف عاشقانه است، همانند تصوفی که در شعر سعدی و حافظ و خواجو و سلمان ساوجی مشاهده می‌کنیم. اصطلاحات و تعبیرات عرفان ابن‌عربی و پیروان وی در شعر جلال دیده نمی‌شود، ولی اصطلاحات و تعبیرات مجازی تصوف عاشقانهٔ احمد غزالی و سعدی و حافظ به‌وضوح دیده می‌شود.

فهرست

قصاید
غزلیات
غزل‌های ناتمام و کوتاه و قطعه‌ها
رباعیات و مفردات
کتاب جواهرالبحور