دوره مجله یادگار ؛ پنج جلدی

دوره مجله یادگار

نویسنده: گروه نویسندگان
مدیرمسئول: عباس اقبال آشتیانی 
ناشر: خیام
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 3850
اندازه کتاب: رقعی گالینگور - سال انتشار: 1350 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو ؛ پایین چهار صفحه کتاب سال اول پاره شده (افتادگی دارد)
 

مروری بر کتاب 

1328 _ 1323

شامل دوره کامل مجله یادگار صحافی شده در پنج مجلد ؛ هر مجلد شامل دوره کامل یک سال مجله

مجله یادگار یکی از مجلات وزین ادبی در تاریخ مطبوعات ایران است. این مجله گران سنگ که به مدیریت دانشمند و مورخ مشهور عباس اقبال آشتیانی استاد تاریخ و ادب دانشگاه انتشار می‏یافت از جمله مجلات ادبی و تحقیقی است که دوره‏های پنجگانه آن مجموعه‏ ای ازمقالات تحقیقی دانشمندان معاصر است. نخستین شماره این مجله در شهریور ماه 1323 شمسی انتشار یافته است. مقاله زیر که در شماره چهارم سال اول مندرج گردیده است از مقالات عباس اقبال است. ضمناَ مجموعه مقالات استاد عباس اقبال آشتیانی به کوشش آقای دکتر محمد دبیرسیاقی در سال 1350 به طبع رسیده است.

 عباس اقبال آشتیانی از نخستین مردان قرن اخیر است که با روش صحیح و علمی و روشمند، در رشته‌ای چند از علوم و فنون، خاصه در تاریخ، جغرافیا و تمدن جدید، کتابهای سودمند تألیف کرده است و بیشترین امتیاز او علاوه بر خدمات گرانبها در حیطه‌ی فرهنگ و تاریخ – پیشرو بودن در تحقیق به روش جدید علمی در ایران است. اقبال زمانی قلم به دست گرفت و تحقیق در راهی ناشناخته و ناهموار را آغاز نمود که هیچ هدف و برنامه‌ی مشخص تحقیقاتی در  کار نبود، او و معاصرانش از جمله ملک‌الشعرا، بدیع الزمان فروزانفر، علامه محمد قزوینی و... با مجموعه آثاری که منتشر ساختند، تحقیقات ایرانی را برنامه‌ریزی کردند.وی در سال 1323 مجله ادبی و تاریخی یادگار را که در نوع خود بی‌نظیر بود، منتشر کرد و تا سال 1328 که این مجله براثر مشکلات مالی تعطیل شد، مدیریت آن را بر عهده داشت.

نشریات ادواری در هر دوره آیینهٔ تمام نمای تاریخ سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و ادبی و بیانگر سیر تطور اندیشه‌ها و تحولات جامعه در آن دوره‌اند و جزءجزء مطالب آنها، حتی اطلاعیه‌ها و آگهی‌های مندرج در آنها، هر یک نمایانگر گوشه‌ای از زندگی اجتماعی و نگاه و نگرش افراد جامعهٔ آن روز به مسائل و موضوعات خاص آن دوره است.

داستان به وجود آمدن و ‌رفتن هر یک از این نشریات خود حکایتی دیگر است و کوتاهی و بلندی عمر آنها بیشتر به خوش اقبالی و بداقبالی آنها تعبیر باید گردد. همه آمدند که بمانند و طرحی نو دراندازند. اما زمانه با آنها نساخت و در نیمهٔ راهی که پیمودند یکی پس از یک شماره و دیگری یک ماه و سومی یک سال و ... رفتند.

بی شک امروزه محققان، برای هر پژوهش جامع و کامل نیازمند مراجعه به نشریات ادواری در دوره و موضوع مورد نظر خویش هستند. از طرف دیگر هر یک از این نشریات خود جنگی است سرشار از تنوع که تورق آن برای خوانندگان دانش‌پژوه شوق‌انگیز و خاطره‌برانگیز است و آنان را به روزگاران دور و درازی می‌کشاند که شاید از آن کم اطلاع و حتی بی اطلاع باشند.
اولین شماره مجلهٔ یادگار در شهریور 1323 منتشر شد و تا خرداد 1328 به مدت پنج سال انتشار یافت و در شمار بهترین مجلاتی است که تاکنون در زبان فارسی چاپ شده است.

زنده یاد عباس اقبال در شمارهٔ آغازین، مانیفست خود را طی مقاله‌ای چنین بیان می‌دارد: «مجلهٔ یادگار که به تشویق و استظهار جمعی از دوستان معرفت‌طلب پا به عرصهٔ وجود می‌گذارد، به این امید اسباب انتشار آن فراهم آمده است که نسبت به این آب و خاک عزیز، مصدر خدمتی شود و تا حدی که نویسندگان آن استطاعت دارند، در شناساندن حقایق و معارف و توسعهٔ دامنهٔ هرگونهٔ معلومات به هموطنان گرامی کمک کند.»غیر از مطالب تاریخی و ادبی مربوط به ایران، از مسائل علمی و انسانی نیز می‌توان نوشتارهایی را سراغ گرفت.

دورهٔ این مجله دربردارندهٔ آثاری از عباس اقبال، محمد قزوینی، علی‌اصغر حکمت، دکتر قاسم غنی، عبدالحسین نوایی، محمود شهابی، مجدزاده صهبا، دکتر غلامحسین صدیقی، منوچهر ستوده، دکتر محمد معین، علی اکبر دهخدا، سعید نفیسی، ولی الله شادان، دکتر مهدی بهرامی و ... می‌باشد.