دو رساله فارسی از شیخ شهاب الدین سهروردی

دو رساله فارسی از شیخ شهاب الدین سهروردی

نویسنده: شیخ شهاب الدین سهروردی
به کوشش: مهدی بیانی
ناشر: مولف
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 30
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1317 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو

مروری بر کتاب 

از روی نسخه خطی هفتصد ساله

...در تاریخ هر دین و مکتبی بعد از آن که مدتی از پایه گذاری آن می‌گذرد، شارحان، مفسران و متکلمانی ظهور می‌کنند که می‌کوشند با استفاده از علوم روز و رایج در زمان خویش از دین و مکتب مورد نظر دفاع کرده و به شرح و تبیین اصول و نظریات پایه‌گذار ‌آن مکتب بر اساس علوم مورد نظر بپردازند.

علومی که در این­جا مورد استفاده قرار می‌گیرند، می‌توانند طیف عظیمی از علوم مانند،‌ فلسفه، عرفان، ادبیات،‌ تاریخ،‌ علوم تجربیِ طبیعی و انسانی و ... را شامل شوند.استفاده از این علوم در مواردی موفق است و به ترکیب‌‌های جالبی از متون دینی و علوم روز می‌انجامد و در مواردی ناموفق است و بعد از آن که مدت زمان اندکی دوام می‌آورد، کارآیی خود را از دست می‌دهد...

فی‏ حاله‏ الطفولیه

در این کتاب، سهروردی از دشواری بازگفتن علم اسرار الهی، به آنان که آمادگی پذیرش آن را ندارند صحبت می‌کند. اصل اساسی آموزشهای معنوی این کتاب عرضه راهنمائی عملی برای طی طریقت روحانی است.تشریح بسیاری از نکات ظریف عرفانی در این کتاب، آشنائی کامل شهاب الدین سهروردی را با دشواری‌های طریقه سلوک ظاهر می‌سازد.

سهروردی این نکته را ضمن گفتگویی نمادین میان بطی و سمندری بیان می‌کند: عقیده بر این است که عبور سمندر از آتش او را در برابر همه آفات مصون کرده‌است. بط از لذت نوشیدن آب سرد در وسط فصل زمستان داد سخن می‌دهد، در حالیکه سمندر از سرما رنج می‌برد. هر یک از این دو می‌توانند مطابق با تجربه خود تعبیری متفاوت از «آب سرد» عرضه کنند.

روزی‏ با جماعت‏ صوفیان‏

این داستان در خانقاهی شروع می شود که جماعتی از صوفیان از پایگاه معنوی مشایخ خود و آراء آنان درباره آفرینش سخن می گویند. سهروردی که در مقام شیخی حرف می زند، پرسشهائی را که صرفا در پی توضیح و تعلیل چیستی عالم و ساختار افلاک است، رد می کند. او این پرسشها را سطحی می شمرد و عقیده دارد که کسانی هستند که ظاهر را می بینند و کسانی که علم افلاک را می فهمند. و بالاخره کسانی هستند که درباره عالم فلکی به خبرگی می رسند؛ اینان دانشی مردان واقعی اند.

سهروردی در میان آمیزه ای از افسانه، نماد، مابعدالطبیعه سنتی اسلام، همچنان بر رابطه میان کوشش برای کسب علم باطنی و به کار بستن زهد و ریاضت تاکید می کند. ریاضت چشم باطن را که از نظر سهروردی راه شناخت است می گشاید، شناختی که اگر شخص قرار است به بعد باطنی اسلام علم پیدا کند، مهم و اساسی است. به عقیده سهروردی، علم حقیقی زمانی ممکن می شود که به تجربه گرائی و عقلگرائی خاتمه داده شود