سینمای ایران سرگذشتی مغشوش و یاس انگیز دارد . بررسی تاریخ این سلسله از پای بست ویران ، بیشتر سهم کتاب حاضر را به خود اختصاص داده است . با این انگیزه و در طی راه ، مولف با تحمل سختیهای بسیار کوشیده است تا واقعیات را در حد معرفت خویش بنمایاند .این کتاب حاصل تحقیقی چند ساله و نخستین نوشتار انتشار یافته در این نوع و با این عنوان است .

این دفتر این گونه فراهم آمد که ابتدا کل موضوع به چند بخش ، هر بخش به چند قسمت فرعی و هر قسمت به عناوین مشخص تر تقسیم شد .نخستین سال‌های ورود سینما به ایران همزمان بود با اوج‌گیری نهضت‌های مشروطه‌خواهی، اما هنوز روز پیروزی فرا نرسیده بود، حکومت ایران مشروطه نبود و جامعۀ ایران عمدتاً جامعه‌ای روستایی و سنتی به شمار می‌آمد.

نخستین مکان نمایش فیلم برای عموم در تهران ذیل چنین شرایطی در سال ۱۲۸۳ (۱۹۰۴) دو سال پیش از صدور فرمان مشروطیت و همزمان با ماه رمضان در اول خیابان چراغ گاز تهران توسط ابراهیم‌خان صحاف‌باشی افتتاح شد. او مشروطه‌خواهی بود که دنیا را گشته و در سفر طولانی خود با سینما آشنا شده بود. عمر سینمای ابراهیم‌‌خان اما تنها یک ماه رمضان بود چرا که شایع شده بود که بر پرده عکس زن‌های سر برهنه نشان می‌دهد.

شکایت به مظفرالدین شاه بردند و شاه فورا دستور به تعطیلی آن داد. هرگز معلوم نشد سرعت عمل شاه به خاطر مشروطه‌خواه بودن صحاف‌باشی بود که در سینمایش لباس مشکی می‌پوشید و تبلیغ مشروطه‌خواهی و تجدد می‌کرد، یا به خاطر توصیه شیخ فضل‌الله نوری که گفته شده است او فتوای تعطیلی سینما را داده است. البته اینکه شیخ فضل‌الله دستور تعطیلی را داده باشد مسلم نیست. حتی گزارش شده که وی به روسی‌خان پیغام داد که مایل به دیدن سینماتوگراف است و روسی‌خان برای او نمایش مخصوصی ترتیب داد. اما در هیچ منبعی اظهار نظری از او دربارۀ سینما نقل نشده است.

استقبال خوب مردم تهران باعث شد در زمانی کوتاه سالن‌های مستقل نمایش فیلم در پایتخت افتتاح شوند. اولین سالن از این دست «سینما فاروس» بود با سیصد تا پانصد صندلی و مجهز به دستگاه مولد برق، پنکه، رستوران و بوفه. در کنار این‌ها سالن‌های نمایش تئاتر همچون سالن گراند هتل هم آرام آرام به نمایش فیلم اختصاص یافتند. در سال ۱۲۹۰ تهران ۷ سینما داشت، جز تهران شهرهای دیگر هم خیلی زود صاحب سینما شدند. اهالی بوشهری سال ۱۲۹۳ صاحب سینمایی بودند که فیلم‌هایش مستقیماً از هندوستان وارد می‌شد، همزمان در مشهد هم سالنی افتتاح شد که روس‌ها فیلم‌هایش را تامین می‌کردند و شیرازی‌ها در سال ۱۲۹۶ در گود عربون سینمایی افتتاح کردند. البته این سالن‌ها جز نمایش فیلم کاربری‌های دیگری هم داشتند و میزبان برنامه‌هایی مثل شعبده‌بازی، عملیات آکروباتیک، اجرای موسیقی توسط ارکستر و حتی آتش‌بازی بودند.