در مدت چهار سالی که از گشایش بیست و سومین دوره قانونگذاری مجلس شورای ملی ت بامروز گذشته‌است، کشور ما از جهات مختلف سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و آموزشی و سایر شئون مادی و معنوی، دورانی را گذرانده که شاید در تمام تاریخ ایران از نظر کیفیت و اهمیت آثار آن نظیر نداشته باشد، این دوران با برگزاری بزرگترین جشن ملی تاریخ ایران، یعنی بزرگداشت دوهزار و پانصدمین سال بنیانگذاری شاهنشاهی ایران شروع شد، و این خود آغاز فرخنده‌ای برای تمام موفقیت‌هایی بود که در این مدت با روح میهن پرستی و وحدت ملی و پیوستگی عمیق شاه و ملت، که همواره ضامن تاریخی بقا و تمامیت ملی ما بوده‌است، در جامعه ما بدست آمد.

کشور ما در این مدت کوتاه، با اتکا به اصول انقلاب شاه و ملت در زمینه داخلی، و با پیروی از سیاست مستقل ملی خود ذر زمینه بین المللی، روزبروز قدمهای استوارتر و بزرگتری در راه پیشرفت بسوی رفاه و ترقی و افتخار و عظمت برداشت، و مقام ایران در صحنه جهانی پیوسته بالاتر رفت.

افزایش درآمد ملی ما که قسمت اعظم آن حاصل مبارزه مشروع موفقیت آمیز ما برای احقاق کامل حقوق ملی از بابت منابع و صنایع نفتی کشورمان بود، بما امکان طرح و اجرای برنامه‌های سازندگی چنان وسیعی را در همه رشته‌های مادی و معنوی حیات ملی داد که حتی تصور آن نیز تا چند سال ممکن نبود. درآمد سالانه ما از بابت نفت و گاز که در سال ۱۳۵۰، ۲۰۳۶ میلیون دلار بود، در سال جاری به ۲۱۹۷۰ میلیون دلار برآورد می‌شود. شرکت ملی نفت ایران اکنون سومین شرکت نفت جهان و نهمین شرکت بزرگ دنیاست. بودجه عمرانی پنجم کشور با آنکه عظیم ترین بودجه تمام تاریخ ایران بود، قبل از پایان دوره پنج ساله مجددا مورد تجدید نظر قرار گرفت و از ۳۶ میلیارد دلار به قریب ۶۹ میلیارد دلار افزایش یافت که حجم کل سرمایه گذاری بخش عمومی و خصوصی را شامل می‌شود. رقم رشد تولید ناخالص ملی کشور ما اکنون نیز مانند چند سال گذشته کماکان در تمام جهان مقام اول را دارد و درآمد سرانه افراد ایرانی که در آغاز برنامه پنجم سالانه ۵۶۵ دلار بود، در سال ۱۳۵۳ و ۱۳۳۶ دلار رسید و پیش بینی می‌شود که تا پایان این برنامه یعنی در سال ۱۳۵۶ این رقم به قیمت جاری به ۲۰۶۹ دلار برسد.

کشور ما در دو سال گذشته نه تنها به بسیاری از کشورهای در حال توسعه، بلکه به بزرگترین کشورهای صنعتی جهان کمکهای مالی مهم داده یا در صنایع آنها سرمایه گذاری سنگین کرده‌است. بدیهی است ما از ثروت حاصله از نفت خود باید بصورتی عاقلانه حداکثر استفاده را در راه سازندگی مملکت بکنیم، زیرا این ثروتی نیست که بطور نامحدود ادامه داشته باشد، بنابراین می‌باید با رعایت کامل صرفه جویی صرف امور تولیدی بشود. با توجه به همین محدود بودن منابع نفتی، ما به شیوه همیشگی خود که همواره چند قدم پیشاپیش حوادث هستیم، از هم اکنون کوشش وسیعی را در راه تامین منابع جدید انرژی برای کشور، بخصوص انرژی اتمی در زمینه بهره برداری صلح آمیز و سازنده از آن آغاز کرده‌ایم.

تذکر این نکته را که قبلا نیز در موارد مختلف در داخل و خارج کشور بدان اشاره کرده‌ایم ضروری می‌دانیم که تجدید نظر در قیمت‌های سابق نفت از طرف کشورهای صادرکننده این ماده، اقدامی کاملا منطقی و مشروع بوده و هست که ارتباط مستیقم با نابسامانی‌های اقتصادی جهان صنعتی دارد. در دنیای کنونی ما بر اثر پایان عصر استعماری و پیدایش کشورهای مستقل تازه‌ای در جامعه بین المللی و کوشش همه آنها برای توسعه و پیشرفت، طبعا شرایط جدیدی پیش آمده‌است که بطور منطقی اصلاح اساسی و عمیقی را در نظام اقتصادی جهان ایجاب می‌کند و هر چه زودتر کشورهای بزرگ صنعتی متوجه این واقعیت اجتناب ناپذیر بشوند و خود را با آن تطبیق دهند نه تنها بنفع کشورهای در حال توسعه، بلکه بسود خود ایشان نیز خواهد بود. تورم اقتصادی جهان صنعتی که در یک یا دو سال اخیر بین ۱۲ تا ۱۵ درصد و گاه حتی تا ۲۷ درصد بوده‌است، طبعا واکنش‌های لازم در نزد کشورهایی که این تورم بدانها صادر می‌شود ایجاد می‌کند، و این واکنش‌ها را نمی‌توان بسا سیاستهای باصطلاح «قایق جنگی» که دیگر دوران آنها سپری شده‌است متوقف ساخت، بلکه می‌باید این اشکال جهانی را با مذاکره و تفاهم و واقع بینی حل کرد. این راهی است که ما همواره بعنوان تنها راه خل منطقی و معقول خواهان و مدافع آن بوده‌ایم و خواهیم بود، و بدیهی است در هیچ شرایطی از حقوق حقه و مشروع خود صرفنظر نخواهیم کرد....

محمدرضا پهلوی، همانند پدرش، در طول پادشاهی ۳۷ ساله خود اقدامات زیادی در ایران انجام داد. پاره‌ای از این اقدامات عبارتند از:

ساخت میدان و برج شهیاد به عنوان نماد شهر تهران.
ساخت دهکده المپیک و مجموعه ورزشی آریامهر تهران برای برگزار کردن بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ که شامل ورزشگاه یکصد هزار نفری فوتبال، سالن دوازده هزارنفری، سالن‌های تیراندازی، پیست اسکیت، پیست اتومبیل‌رانی، پیست موتورسواری، دریاچه (جهت انجام انواع ورزش‌های آبی) و پیست کارتینگ می‌شود. این مجموعه همچنین دارای مجتمع پنج سالن است که شامل سالن بسکتبال، سالن والیبال، سالن وزنه‌برداری، سالن کشتی، سالن بانواک، زمین‌های تنیس، کمپ تیم ملی فوتبال، مجموعه سوارکاری، استخر آزادی، ورزشگاه دوچرخه سواری، چند زمین فوتبال، زمین بیسبال و کریکت و جاده تندرستی (مسیر دور دریاچه) می‌شود.[۲]
تأسیس شرکت هواپیمایی ایران (هما) که قدیمی‌ترین خط هوایی خاورمیانه محسوب می‌گردد.
موافقت شاه با برگزاری همه‌پرسی در بحرین که نتیجتاً باعث جدا شدن رسمی بحرین از ایران و استقلال آن را به همراه داشت. برای کسب اطلاعات بیشتر به مقاله استقلال بحرین رجوع شود.
استقرار حاکمیت ملی ایران بر جزیره‌های تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی و تثبیت قدرت و حاکمیت ملی ایران و نیروی دریایی شاهنشاهی در خلیج فارس.
آزادسازی آذربایجان و کردستان و سرکوب گروهکهای تجزیه طلبی که توسط شوروی در ایران حمایت می‌شدند.
برگزاری جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی برای نشان دادن تاریخ برجسته و پیشینه باشکوه فرهنگی ایران در عرصه بین‌المللی.
انجام انقلاب سفید و اصول ۱۹ گانه آن مانند: اصلاحات ارضی و پایان دادن به نظام ارباب رعیتی حاکم در ایران - ملی کردن جنگل‌ها و مراتع ایران. ملی کردن آب‌های کشور، این اصل برای گسترش منابع آب و جلوگیری از به هدر رفتن آن و پیدا کردن یک سیاست یکسان در استفاده از منابع آب کشور اعلام شد. سهیم کردن کارگران در سود خالص کارخانه‌های صنعتی و تولیدی - * تأسیس سپاه بهداشت، سپاه دانش و سپاه ترویج و آبادانی.
تحصیلات رایگان و اجباری برای همگان.
تغذیه رایگان برای کودکان خردسال در مدرسه‌ها و تغذیه رایگان شیرخوارگان تا دو سالگی با مادران.
پوشش بیمه‌های اجتماعی همگانی برای همه ایرانیان.
تأسیس کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برای پر کردن خلاء آثار و محصولات فرهنگی برای کودکان و نوجوانان ایران.
اصلاح قانون انتخابات ایران و اعطا کردن حق رأی به زنان و حقوق برابر سیاسی با مردان که با مخالفت شدید روحانیونی همچون روح‌الله خمینی همراه بود. روحانیون اعتقاد داشتند تساوی حقوق زن و مرد در تناقض با شرع اسلام می‌باشد.
تغییر مبدأ تاریخ ایران از هجری خورشیدی، به آغاز پادشاهی کوروش بزرگ.
افزایش سطح قدرت نظامی ارتش ایران به یکی از نیرومندترین و برترین قدرت‌های نظامی در خاورمیانه و جهان.
تأسیس اوپک (اتحادیه صادرکنندگان نفت) و ریاست بر آن.
تأسیس ساواک پس از کودتای ۲۸ مرداد برای سرکوب مخالفین رژیم پهلوی به ویژه کمونیست‌ها و مذهبیون.