المراقبات ؛ سلفون

ترجمه المراقبات

نویسنده: آیت الله جواد ملکی تبریزی
مترجم: ابراهیم محدث بندر ریگی
ناشر: اخلاق
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 552
اندازه کتاب: رقعی سلفون - سال انتشار: 1388 - دوره چاپ: 13

مروری بر کتاب

"المراقبات" یا "اعمال السنة" یکی از تالیفات گران سنگ آیت حق و عرفان مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی (رضوان الله علیه) است، که آنرا به راه و روش سلف صالح و عظمای اصحاب امامیه تالیف نموده و از احادیث صحیح و گهر بار ائمه (علیهم السلام)، ادعیه و اوراد مخصوص به ایام و لیالی و ماه و سال (تمام ماههای سال قمری به ترتیب از محرم تا ذی الحجه) از منابع موثق در آن گردآوری نموده است.

جایگاه کتاب المراقبات در نزد ارباب باطن بسیار رفیع است. علامه طباطبائی (رحمة الله علیه) مفسر کبیر قرآن، در باره این کتاب تقریظی دارند که در آن به شان و جایگاه این اثر گرانمایه اشاره می کنند. سطوری از تقریظ ایشان بر این کتاب اینگونه است: «این چند سطر که بر کتاب "اعمال السنة" تالیف حجت و آیت الهی، مرحوم حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی –قدس الله روحه – می نویسم، قصد ستایش این کتاب گرانسنگ و گرانقدر یا تعریف و توصیف مولف بزرگوار آنرا ندارم. چرا که این کتاب دریایی است پر از مروارید که در پیمانه نگنجد و نویسنده آن بدون شک الگوی بلند مرتبه و والا مقامی است که قدر و ارزشش با مقیاس قابل انداازه گیری نیست و همین عذر خواهی موجه کافی است و نا امیدی از دستیابی ما به هدف و رسیدن به مقصود، برای راحتی عذر خوبی است و ما را کفایت می کند...در این کتاب لطائف و تیزبینی هایی است که همیشه اهل ولایت الهی از آن مراقبت می کردند و ظرافتهایی در آن است که در دل سرگشتگان محبت الهی خطور کرده و جمله هایی در ان وجود دارد که برای اهل ریاضت در عبویت خدا به منزله لوحی برای تذکر و یادآوری است.»

آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در خانواده‌ای با تقوا و پارسا در تبریز به دنیا آمد. خانواده وی از تاجران متمکن تبریز بودند. پدر او که حاج میرزا شفیع نام داشت، موفق شد که در خدمت مرحوم حاج میرزا علینقی همدانی مراتب تهذیب و تزکیه نفس را طی نموده و به مقامات والای انسانیت نائل شود

مرحوم ملکی، به تمام معنا اهل عبادت و تهجد بود و از بُکائون (اهالی گریه ی بسیار) زمان خویش محسوب می شد. او در کتاب «اسرار الصلوه» خود می نویسد: «...این روایات را بپذیر و انکار نکن، خدا را شاهد می گیرم که من از متهجدین و شب زنده داران کسی را می شناسم که به هنگام سحر صدای فرشته ای که او را بیدار می کند، می شنود، فرشته با لفظ«آقا» به او خطاب می کند و آن شخص با این سخن بیدار می شود و به نماز می ایستد.»

تصور می شود این شخص که با صدای فرشته برای اقامه نماز شب در سحرگاهان از خواب بر می خیزد، خود میرزا جواد آقاست که برای پرهیز از توهم خودستایی، این حقیقیت را بدین عبارت بیان کرده است.