اصحاب امام علی علیه السلام ؛ سلفون ؛ دو جلدی

اصحاب امام علی علیه السلام

نویسنده: سیداصغر ناظم زاده قمی
ناشر: بوستان کتاب قم
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 1550
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1391 - دوره چاپ: 4

مروری بر کتاب

شرح حال زندگی 1114 صحابی امیرالمومنین

بر گردِ وجود خورشید حکمت و عدالت، امیرمؤمنان علی(ع) افرادی جمع شدند که مقطعی از تاریخ را رقم زدند و نامِ اصحاب علی(ع) به آنها داده شد.این افراد سه دسته اند:

یاران باوفا و صدیق ، افراد بی تفاوت که مدتی با امام بودند و سپس به انگیزه های مختلف بریدند، اما له یا علیه آن حضرت اقدام نکردند و دسته سوم هم کسانی هستند که همراه امام در جنگ و صلح شرکت کردند، اما پس از مدتی جاذبه های دنیا آنان را فریفت و یا در چنبره جهل و جمود و وسوسه های شیطانی گرفتار آمدند و به مخالفت جدی با آن حضرت پرداختند.

اثر حاضر شرح زندگانی این سه دسته و عمدتاً دو گروه اوّل است که در این کتاب بر روی هم 1110 نفرند و به ترتیب الفبا نگارش شده است. ویژگی عمده آن، تأکید بر منابع کهن و قلم روان است....

سالیانِ شیرین و پر خاطره‌ای است که به مددِ پروردگار متعال، توفیقِ نگارش و پژوهش درباره زندگانیِ امیرمؤمنان علی علیه‌السلام و جنبه‌های مختلف حیات فردی و سیاسی آن حضرت برایم فراهم آمده است. از رهگذرِ این توفیق و عنایت، آثار چندی به زبان فارسی و عربی منتشر کرده‌ام. اثر اخیر که اینک پیش رویِ شماست درباره اصحابِ بزرگوار آن حضرت است و حاصل یادداشت‌های فراوانی می‌باشد که در ضمن سال‌های مختلف، دسته‌بندی و تحقیق شده است. در این جا لازم می‌دانم به طور اجمال، انگیزه و روش تحقیق و نیز جایگاه این اثر را بازگو نمایم:

1. انگیزه بنده از نگارش این اثر خلأیی بوده است که درباره اصحاب امام علی علیه‌السلاماحساس می‌کردم؛ اصحابی که هر یک، ستاره‌ای پر فروغ در آسمانِ انسانیت و اسلامست. این احساس، شخصی صِرف هم نبود بلکه خوانندگانِ فهیمِ فارسی زبان، که شیفته مولی‌الموحدین علی علیه‌السلام و اصحاب و یارانش می‌باشند، در برخوردها و ملاقات‌ها چنین کتابی را تقاضا و جست و جو می‌کردند؛ از همین رو بر آن شدم در مجموعه کارهایِ امام پژوهی، کتابی مستند و تحقیقی به زبان فارسی روان، تدوین کنم تا هم اهل فن را به کار آید و هم عموم مردم از آن بهره‌مند شوند.

2. روشن است که پر فروغیِ این ستارگان از خورشید عالم‌تابی چونان امیرمؤمنان علی علیه‌السلام است که شعاع آن، گستره هستی را فرا گرفته و بر همه جا پرتو افکنده است، پس معرفی اصحاب به انگیزه شناخت امام علیه‌السلام و یا به شمار آوردنِ فضلی برای آن حضرت نیست، چون آن بزرگوار خود به تنهایی منبع همه فضایل و کمالات است و پرتو افشانی اصحاب و یاران با وفایش از سرچشمه همیشه جوشان اوست؛ این نکته‌ای است که همه اهل نظر از روزگار صدر اسلام تا به امروز بدان توجه کرده‌اند، چنان که عبدالرحمان بن حجاج می‌گوید: «در مجلسِ ابان بن تغلب بودیم، جوانی آمد و پرسید: چند نفر از اصحاب پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله همراه علی علیه‌السلام به شهادت رسیدند؟ ابان گفت: تو می‌پنداری که فضل علی علیه‌السلام به این است که چه کسی از اصحابِ رسول گرامی صلی‌الله‌علیه‌و‌آله از او تبعیت می‌کرد؟ جوان پاسخ داد: آری. ابان گفت: به خدا قسم ما فضلی برای این دسته از اصحاب نمی‌شناسیم مگر به تبعیت از علی علیه‌السلام» .