یک گفت و گو ؛ ناصر حریری با نجف دریابندری

یک گفت و گو

نویسنده: ناصر حریری , نجف دریا بندری
ناشر: کارنامه
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 219
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1376 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

نجف دریابندری مترجمی است که حضورش در طول چهل پنجاه سال اخیر، یعنی از زمان انتشار کتاب "وداع با اسلحه" در سال ۱۳۳۳ (1954 میلادی) تا کنون، همواره احساس شده و آثار پدید آمده از سوی او زبان فارسی را پربارتر کرده است. هرچند بیشتر به عنوان مترجم شهرت دارد اما وی دارای هنرهای متعددی است و گستره کارش، از ادبیات تا فلسفه را در بر می گیرد و گهگاه گوشه چشمی نیز به طنز نشان می دهد.

 در این اثر "ناصر حیدری" پیرامون مسائل مختلف صنعت ترجمه، ویراستاری و نشر کتاب، با "نجف دریابندری" گفت و گو می کند و مصاحبه با تعریفی از ترجمه شروع می شود. در ادامه مساله ی هنر یا فن مورد مباحثه قرار می گیرد و درس هایی از ترجمه توسط "نجف دریابندری"، ذکر می شود. مواردی همچون بازگشت به داستان، نقد ترجمه، بازگردانی های مکرر، زبان ترجمه ی آثار کهن، انجمن ترجمه، ویرایش، فعالیت در زمینه ی شعر، حس تناسب، صورت و معنی، رمان و رمانس و شعر و نثر، از موضوعات عمده ای هستند که "ناصر حریری" و "نجف دریابندری" در کتاب "یک گفت و گو" پیرامون آن صحبت می کنند.

همچنین در این کتاب از افراد مختلفی نظیر "نیما یوشیج"، "ذبیح الله منصوری"، "صادق هدایت" و "مرتضی کیوان" سخن رفته و پیرامون فعالیت هنری آن ها نیز گفت و گو می شود. نحوه ی پرسش های "ناصر حریری" به نحوی است که پاسخ هایی مفید و قابل درک توسط مخاطب در برداشته باشد و جواب هایی که "نجف دریابندری" به این سوال ها داده، اغلب ساده، واضح و نشان دهنده ی دانش وسیع او در امر ترجمه و ویرایش است.

بذله گویی های "نجف دریابندری"، فضای فنی کتاب را تلطیف می کند و نکته های جالب و طنزآمیزی را به خواننده عرضه می دارد. در مجموع می توان گفت که مطالعه ی کتاب "یک گفت و گو" فرصت بی نظیری برای مترجمان جوان است تا با تجربیات یکی از بهترین های این عرصه آشنا شوند.

مقدمه هایی که او بر پاره ای آثار ادبی جهان مانند "بیلی باتگیت"، "پیر مرد و دریا"، "هکل بری فین" و "بازمانده روز" نوشته، از یک سو و آثاری مانند "درد بی خویشتنی"، "تاریخ فلسفه غرب" و "متفکران روس" از سوی دیگر وسعت میدان عمل او را نشان می دهد.

در این میان کارهای گهگاه مطبوعاتی اش نیز اثری چون "چنین کنند بزرگان" پدید آورده است که از طنزهای ماندگار زبان فارسی است. بنابراین ما در برخورد با دریابندری تنها با مترجمی که کسب و کارش ترجمه است رو به رو نیستیم؛ با نویسنده ای سر و کار داریم که در پی ادای مقصود و شناساندن ژانرهای ادبی گوناگون، بیشتر به ترجمه روی آورده است.