چین از کنفوسیوس تا راهپیمایی بزرگ

نویسنده: دلفین ولرس
مترجم: شهرنوش پارسی پور
ناشر: سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 200
اندازه کتاب: وزیری لب برگشته - سال انتشار: 1368 - دوره چاپ: 1 

کمیاب -  کیفیت : 

مروری بر کتاب

گردونه تاریخ

کهن ترین نوشته تاریخی درباره «چین» کتاب «شوچینگ» یا «کتاب تاریخ چین است» که مانند همه تاریخ های باستانی کشورها با اسطوره همراه است. این کتاب دربردارنده حوادث چین از ۲۲۰۰ سال قبل از میلاد است. در این اثر از امپراتوری به نام «یائو» یاد شده که اخترشناس بوده است. بی جهت نیست که ویل دورانت می گوید؛ «کشف فرهنگ چین یکی از موفقیت هایی است که در عصر روشنفکری اروپا دست داد» و غ«دیدرو» فرانسوی درباره چینی ها می گوید؛ «این قوم از لحاظ قدمت تاریخی، هنر، هوش، خرد، سیاست و فلسفه از سایر اقوام آسیایی برترند.»

چینی ها نیز این موضوع را کتمان نمی کنند و تا قرن حاضر آنان ساکنان اروپا و امریکا را وحشی شمرده اند.» (منظور تا عصر دیدرو نه زمان ما)ف چینی ها از قبل از میلاد مسیح ستاره هالی را شناخته بودند. فکر چینی در فلسفه دو فیلسوف بزرگ آن سرزمین یعنی «لائوتسه» (۵۱۷ تا ۶۰۴ ق م) و «کنفسیوس» (۴۷۹ تا ۵۵۱ ق م) نمایان است.

...با حمایت دکتر «سون یات سن» یکی از رجال چینی به نام «یوان شی کای» که ظاهراً به اصلاح طلبی معروف بود به ریاست جمهوری رسید. اما از آنجایی که در سال ۱۹۱۶ خود را پادشاه خواند، ایالات جنوبی چین شورش کردند و او از سلطنت استعفا و کمی بعد در ژوئن ۱۹۱۶ فوت کرد و چون اکثر مردم چین خواستار ریاست جمهوری سون یات سن شدند، او ریاست جمهوری را بر عهده گرفت. در زمان حکومت «سون یات سن» ژنرال های چین شمالی و چین جنوبی برای به دست گرفتن قدرت به یک جنگ داخلی دست یازیدند. سون یات سن برای رفع اختلاف تلاش کرد ولی کوشش های او به جایی نرسید و در ۱۲ مارس ۱۹۲۵ فوت کرد.

بعد از مرگ «سون یات سن»، ژنرال «چیان کای شک» که عضو «کوومین تانگ» و طرفدار رئیس جمهور متوفی بود، بعد از آنکه یاغیان چین شمالی را سرکوب کرد، کشور را یکپارچه و متحد کرد اما با مساله دیگری روبه رو شد زیرا «مائوتسه تونگ» که جزء جناح چپ طرفداران سون یات سن بود در سال ۱۹۲۱ حزب کمونیست را تشکیل داده بود و نبرد با «چیان کای شک» را آغاز کرد. جنگ داخلی بین کمونیست ها به رهبری مائو و ملیون به فرماندهی ژنرال چیان کای شک آغاز شد. از جانب دیگر ژاپنی ها از سال ۱۹۳۱ به بعد از طریق منچوری بخش عظیمی از خاک چین را اشغال کرده بودند. مائو که در برابر دو دشمن یعنی ارتش ژاپن و ارتش چیان کای شک قرار گرفته بود، ۱۶ اکتبر ۱۹۳۴ به یک راهپیمایی بزرگ دست زد. این راهپیمایی ۱۲هزار کیلومتری بود و هدف از آن مصون ماندن از حملات ارتش چیان کای شک و تجدید قوا برای حملات متقابل بود.

در آن زمان، دن شیائوپینگ و چوته بنیانگذار ارتش سرخ چین همراه مائو بودند. مائو راهپیمایی خود را تا نواحی شرقی خاک تبت ادامه داد و در آنجا به نیروهای کمونیست ژنرال چوته ملحق شد و از آنجا به شمال چین راهپیمایی خود را ادامه داد. همراهان مائو با پای پیاده در سخت ترین جاده ها، بلندترین کوه ها و بزرگ ترین رودخانه ها نظیر «یانگ تسه» و باتلاق ها و مرداب ها و به قیمت از دست دادن ده ها هزار نفر به این کار ادامه دادند. در ۲۵ اکتبر ۱۹۳۵ به ناحیه «شن سی» رسیدند. در ۱۲ دسامبر ۱۹۳۶ چیان کای شک به دست کمونیست ها اسیر شد و در این مرحله مائو و ژنرال چیان کای شک برای مبارزه با ژاپن متحد شدند و توانستند قوای ژاپنی را به عقب برانند.