هفت داستان از ویکتور هوگو ؛ صحافی شده در یک مجلد

هفت داستان از ویکتور هوگو

نویسنده: ویکتور هوگو
مترجم: م. شریف زندیه,محمئعلی شیرازی,نصرالله فلسفی,فرامرز برزگر,محمد قاضی,ناصر ایراندوست,ح. همای
ناشر: ناصحی - گوتنبرگ - آرمان - ماه نو - مروج
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 890
اندازه کتاب: رقعی گالینگور - سال انتشار: 1345 ~ 1333 - دوره چاپ: 4 ~ 1 

کمیاب - کیفیت : درحد نو
 

مروری بر کتاب 

مصور

رمان «نود و سه» آخرین کتاب ویکتور هوگو است. این اثر در زمانی منتشر شد که شهرت این نویسنده به علت مسایل سیاسی رو به افول بود و این کتاب نیز به همین علت به حاشیه رفت و چندان دیده نشد. اما بعدها رمان «نود و سه» که ماجراهایی از دوران خشم و خشونت و ترور بعد از انقلاب فرانسه را روایت می‌کند، بسیار مورد تجلیل منتقدان قرار گرفت، و برخی این کتاب را بهترین اثر هوگو دانستند.

برایت آرزو مى‌کنم که عاشق شوى و اگر هستى ، کسى هم به تو عشق بورزد ، و اگر اینگونه نیست ، تنهاییت کوتاه باشد ، و پس از تنهاییت نفرت از کسى نیابى ، آرزومندم که اینگونه پیش نیاید. در زندگی یک مرد دو روز ارزش دارد : روزی که با زنی آشنا میشود و روزی که او را به خاک میسپارد.  

پدیده ی گیوتین و سر بریدن یکی از موحش ترین شیوه هایی است که در طول تاریخ برای اعدام محکومان به کار برده شده است. تصور آن هم انزجار خواننده را برمی انگیزد چه برسد به دیدن آن مراسم ...

ویکتور ماری هوگو؛ شاعر، داستان‌نویس و نمایشنامه‌نویس پیرو سبک رومانتیسم فرانسوی بود. او به عنوان یکی از بهترین نویسندگان فرانسوی شهرت جهانی دارد. آثار او به بسیاری از اندیشه‌های سیاسی و هنری رایج در زمان خویش اشاره کرده و بازگو کننده تاریخ معاصر فرانسه است. از برجسته‌ترین آثار او بینوایان، گوژپشت نتردام و مردی که می‌خندد و آرزو است.
در سال ۱۸۳۱ با انتشار کتاب نوتردام دوپاری که بعد از بینوایان بزرگترین اثر اوست شهرتی فراگیر یافت. در سال ۱۸۲۷ درام کرمول را نوشت و بر این کتاب مقدمهٔ مفصلی نوشت که خود کتابی مستقل است و اهمیت آن به مراتب فراتر از خود درام است. این مقدمه را می‌توان مرامنامهٔ مکتب رومانتیسم دانست و با همین مقدمه است که رومانتیسم به عنوان مکتبی مستقل آغاز می‌شود و بدین گونه هوگو مکتبی به نام رومانتیسم را بنیان می‌نهد.

او معتقد بود که هر آنچه که در طبیعت است به هنر تعلق دارد و در مقدمهٔ کرمول نوشت:
«... بشر در طول حیات خود، پیوسته یک نوع تمدن و یک نوع جامعه نداشته‌است؛ بشریت مانند هر یک از واحدهای خود، یعنی انسانها، بزرگ شده، بالیده، به بلوغ رسیده و آن‌گاه به پیری پر عظمت خود رسیده است. پیش از عهدی که جامعهٔ امروز عهد عتیق می‌خواند، دوره‌ای بوده کهعهد افسانه خوانده می‌شده که بهتر بود عصر آغازین خوانده‌شود و در آنجا که شعر، آینهٔ اندیشه‌های آدمی است، شعر نیز این سه دورهٔ عهد آغازین، عهد عتیق و عهد جدید را طی کرده‌است.

اشعار غنایی، زاییدهٔ عهد آغازین است و خاستگاه اشعار حماسی، عهد عتیق و درام، پروردهٔ عهد جدید است. نغمه و غنا، ابدیت را ساز می‌کند. ماهیت غنا، طببیعی بودن، خصوصیت دومی حماسه سادگی و صفت سومیدرام حقیقی بودن است. قهرمانان اشعار غنایی اشخاص داستانی بزرگی چون آدم و قابیل و نوح بودند، قهرمانان حماسه‌ها، پهلوانان غول‌صفتی چون آشیل، هرکول، آژاکس، پرومته و آگاممنون بودند و قهرمانان درام جز انسان‌های عادی کس دیگری نیست، کسانی چون هاملت، مکبث، اتلو و...

و بدین گونه هوگوی جوان، عصری نو در تاریخ ادبیات جهان گشود عصری که عنوان عصر رمانتیسم به خود گرفت. از این زمان به بعد هوگو دوستداران بسیار یافت و خانهٔ او تبدیل به دیدارگاه نویسندگان پیرو مکتب رمانتیسم شد که از میان این نویسندگان می‌توان به آلفرد داویگنی و چارلز آگوستین سنت بوو منتقد اشاره کرد. سالهای ۱۸۲۹ تا ۱۸۴۳ سال‌های بالندگی و کامیابی او بود هوگو در طی این سالها، چندین مقاله، سه رمان و پنج جلد کتاب شعر و نمایشنامه به رشته تحریر درآورد. با این حال شکست نمایشنامه منظوم او در سال ۱۸۴۳ میلادی و به دنبال آن مرگ دخترش لئوپولدین، که بسیار مورد علاقهٔ وی بود وقفه‌ای در خلاقیت شگفت‌آورش ایجاد کرد.

فهرست

نود و سه
زیباترین اشعار و یادداشتهای هوگو
کلود ولگرد
حوادثی که من دیده ام
محکوم بی گناه
رنجبران دریا
لوکرس برژیا