ماکس شلر و پدیدارشناسی ؛ سلفون

ماکس شلر و پدیدارشناسی

نويسنده: مانفرد فرینگز, جورج هربرت مید , ماکس شلر و ...
مترجم: علی قیصری
ناشر: خوارزمی
زبان كتاب: فارسي
تعداد صفحه: 181
اندازه كتاب: رقعی سلفون - سال انتشار: 1394 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

مجموعه مقالات

مجموعه حاضر شامل چهار مقاله دربارة آرای ماکس شلر اندیشمند آلمانی در اوایل سدة گذشتة میلادی می‌باشد. همان گونه که از بخش‌های چهارگانة کتاب استنباط می‌گردد، آرای شلر در آن دوره مستقیماً بر جریان‌هایی مانند پدیدارشناسی، انسان‌شناسی فلسفی و جامعه‌شناسی معرفت اثربخش بودند و اساساً در تکوین آن جریان‌ها دخالت داشتند.

نخستین مقالة این مجموعه به‌معرفی کلی و مقدماتی آرای شلر و آثار او اختصاص دارد و مراحل گوناگون زندگانی فکری او را نشان می‌دهد و به‌ویژه دیدگاه و روش‌شناسی شلر را در نحوة بررسی انسان و نیز راجع به نظریة شناخت روشن می‌سازد. مقالة دوم به تأثیر شلر و برخی از دستاوردهای او در زمینة فکری پدیدارشناسی می‌پردازد. تمرکز اصلی این بخش بر موضوع معروضات (یا معطیات) پدیدارشناسی قرار دارد که از جمله مفاهیم کانونی نظریة شناخت در جریان پدیدارشناسی می‌باشد و از این راه ویژگی‌ها و ظرایف بیشتری از دیدگاه شلر را هم توضیح می‌دهد. مقالة سوم به‌موضوع زمان می‌پردازد، که آن نیز از دیگر مفاهیم اصلی پدیدارشناسی است، و آن را در قیاس با جریان فکری انسان‌شناسی از دیدگاه جورج هربرت مید مطرح می‌کند....

فرايند تفكر و شناخت انسان ها را انديشمندان بشريت طي قرن هاي طولاني از طريق روش هاي « منطقي » و « معرفت شناختي » پي جويي و ره يابي نموده اند . در سه قرن اخيربر اين پژوهش ها نخست دانش « روانشناسي فكر» و سپس ، بعد از ماركس و كنت ، علم جامعه شناسي نيز افزوده شده اند . « جامعه شناسي شناخت » كه يكي از آخرين فرزندان جامعه شناسي جهاني است ، مي كوشد تا پيوندهاي خاستگاهي شناخت هاي آدميان ا با زمينه ي اصلي هستي اجتماعي و تاريخي انسان ها روشن مي سازد و كم و كيف آن را تبيين نمايد .

ماکس فردیناند شلر , فیلسوف آلمانی بود. وی در زمینه پدیدارشناسی و اخلاق فعالیت می‌کرد. از او به عنوان بنیان‌گذار جامعه‌شناسی معرفت یاد می‌کنند. شلر در دانشگاه ینا پزشکی و فلسفه خواند و در آن‌جا نزد فیلسوف برجسته ایده‌آلیست، رودولف کریستف یوکن تحصیل کرد.

شلر روش پدیدارشناسی را از ادموند هوسرل گرفته و تغییراتی در آن ایجاد نمود تا بتواند در حوزه‌هایی غیر از آگاهی-پژوهی (که اهتمام هوسرل عمدتاً معطوف به آن بود) به کار بیاید. بنابراین شلر از پیشگامان تسری روش پدیدارشناسی به حوزه‌هایی نظیر دین، اخلاقیات و ارزش‌ها بود. او در کنار پدیدارشناسی ذات انگار از پدیدارشناسی بازساز سخن می‌گوید و نوآوری عمدهٔ او در روش پدیدارشناسی شاید همین باشد.