لئوناردو داوینچی ؛ نابغه ای که زود به دنیا آمد

لئوناردو داوینچی نابغه ای که زود به دنیا آمد

نویسنده: امیلی هان
مترجم: وجیهه امونا
ناشر: علمی و فرهنگی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 145
اندازه کتاب: رقعی لب برگشته - سال انتشار: 1373 _ 1368 - دوره چاپ: 2 _ 1 

کیفیت : درحد نو ؛ برخی سطور حدود 8 صفحه کتاب با مداد علامت گذاری شده

مروری بر کتاب 

مصور

گردونه تاریخ

آنچه در مجموعه گردونه تاریخ می آید گوشه هایی است از واقعیتهای تاریخی و افکار و تخیلات انسانها که خوب یا بد؛ خوشایند یا ناخوشایند؛ و اسرارآمیز یا بی رمز و راز؛ در گذشته های دور و نزدیک؛ به طور مستقیم و غیرمستقیم؛ بر سیر تحولات سرزمینهای آشنا و ناآشنا و جوامع گوناگون بشری تاثیر نهاده است.

 هدف (گردونه تاریخ) نه توضیح و تشریح فنی رویدادها که بیان چگونگی وقایع و توصیف چهره های تاریخی با زبانی ساده اما مستند و تفکر برانگیز است؛ به صورتی که بخصوص برای جوانان و نیز بزرگسالان؛ در سطوح مختلف فرهنگی و علمی و اجتماعی؛ سودمند و سرگرم کننده است.

وقتی صحبت از کریستوف کلمب می شود، همه می دانند که او "دنیای جدید" را کشف کرده است، پس حتما آدم مهمی است. مجسمه ها و نقاشی های میکل آنژ گواهی دهنده نبوغ او هستند. لوتر در یادها مانده است، چون مردم را بر ضد کلیسای کاتولیک شوراند. حتی افراد تبهکار خاندان بورژیا برای خودشان شهرتی دست و پا کرده اند. هرکدام ازاین شخصیت های قرن پانزدهم کار بزرگی انجام داده اند یا اثری ماندگار به جا گذاشته اند که نمودار تاثیر آنها بر جهان است، اما لئوناردو چه کار کرده که نامش تا به امروز مانده است. ظاهرا آثار گرانمایه فراوانی از او به جا نمانده است. فقط معدودی تابلو، تعدادی مجسمه ناتمام، چند نقاشی کوچک در حاشیه آثار دیگران، دو سه دفترچه شامل طرح ها، پیکره ها و نکته ها و ... همین. پس بزرگداشت نام او به چه جهت برگزار می شود؟

داوینچی در سال 1452، دهکده وینچی در نزدیکی فلورانس شاهد تولد کودکی زیبا بود، اما بخت یار این کوچولوی زیبا نبود و در ابتدای کودکی پدر و مادرش از هم جدا شدند. در نتیجه، لئوناردو زیر دست نامادری و پدرش بزرگ شد وهیچ گاه طعم محبت مادر را نچشید. وینچی در نزدیکی مهد فرهنگ اروپا قرار داشت، اما مدارس آنجا چنگی به دل نمی زد. از این رو لئوناردوی کوچک که در خانواده ای مرفه زاده شده بود، برای تحصیل به فلورانس فرستاده شد. 

او در مدرسه، شاگرد آرام و منظمی نبود. از درس لاتین، ریاضی و ادبیات فراری بود و در عوض، عاشق طبیعت بود و دلش می خواست مستقیما با رموز هستی آشنا شود. به هر بهانه ای از مدرسه فرار می کرد و به کوه و صحرا می زد. در آن دوران هنوز دوربین عکاسی وجود نداشت، به همین جهت ثبت و ضبط قیافه ها و مناظر، کار پیکرتراشان و نقاش ها بود. لئوناردو هم مثل بقیه مردم از کودکی با این هنرها آشنا شد و به نظر می آمد استعداد خوبی هم در یادگیری آنها دارد. آن روزها هنرمندان به تازگی با پرسپکتیو و سایه روشن آشنا شده بودند، ولی لئوناردو بدون معلم اینها را آموخته بود و در نقاشی هایش استفاده می کرد. 

در شانزده سالگی همراه خانواده اش به فلورانس کوچ کرد. غوغای صنعتی، هنری و علمی فلورانس، لئوناردوی نوجوان را که در آغوش آرام روستا پرورش یافته بود، به شدت تکان داد و به جنب و جوشی عظیم انداخت. از طرفی پدرش هم می ترسید که استعدادهای گوناگون او تباه شود; او را به شاگردی مربی هنرمندی به نام آندرئا دل ورویکو که در فلورانس، کارگاه زرگری و مجسمه سازی و نقاشی داشت درآورد و بدین سان استعداد لئوناردو با علم آمیخته شد.