سلطان العارفین بایزید بسطامی

سلطان العارفین بایزید بسطامی 

نویسنده: عبدالرفیع حقیقت
ناشر: بهجت
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 520
اندازه کتاب: وزیری گالینگور روکشدار - سال انتشار: 1384 - دوره چاپ: 7

مروری بر کتاب

عارف بزرگ قرن دوم و سوم هجری

حسن تو فزون است ز بینایی من           راز تو برون است ز دانایی من
در عشق تو انتهاست تنهایی من      در وصف تو عجز است توانایی من

از زندگی بایزید بسطامی اطلاعات خیلی دقیقی در دست نیست. فصیح احمد خوافی او را زاده سال ۱۳۱ هجری نوشته است و جد او سروشان را والی ولایت قومس یا کومش دانسته است. بنا بر برخی روایات ، جد بایزید بسطامی زرتشتی بود و پدرش یکی از بزرگان بسطام بود. استاد او در تصوف مشخص نیست. عشق عرفانی در عرفان بایزید جایگاه ویژه‌ای دارد. همچنین او را پایه‌ گذار سکر و فنا در تصوف می‌دانند. گفته مشهور وی ، سبحانی ما اعظم شانی اشاره به همین مفهوم دارد.

بنا بر برخی روایات، بایزید از اصحاب جعفر صادق امام شیعیان بود. بعضی نظرات وی را معاصر محمد باقر و شاگرد جعفر صادق دو امام شیعه ، می ‌دانند این در حالیست که که وفات بایزید در قرن سوم می‌باشد حال آن که فوت امام صادق در سال ۱۴۸ هجری بوده و تفاوت وفات ایشان ۱۱۳ سال می‌شود و کسی عمر بایزید را بیش از هشتاد سال ذکر نکرده است.

از بایزید بسطامی هیچ اثر مستقلی، چه به صورت منظوم یا منثور به جای نمانده است. اما از بیانات ارزشمند وی تعداد محدودی جملات قصار باقی مانده که برخی از آنها در کتابچة حاضر به چاپ رسیده است. جلد اول از مجموعة کتاب‌های «بزرگان عرفان ایران» است. این کتابچه به زندگی‌نامه و گفته‌های بایزید بسطامی اختصاص دارد. با مطالعة این اثر علاقه و رغبت در بین دوستداران عرفان این سرزمین بیش‌تر می‌گردد. در بخش پایانی کتابچه، به چندین پرسش و پاسخ بین بایزید بسطامی و افراد دیگر نیز اشاره شده است.

...نقل است که شیخ از پس امامی نماز می کرد. پس امام گفت: یا شیخ! تو کسبی نمی کنی و از کسی چیزی نمی خواهی. از کجا می خوری؟
شیخ گفت: صبر کن تا نماز قضا کنم، که نماز از پی کسی که روزی دهنده را نداند، روا نبود...