سرزمین مقدس از نگاه مسافران تاریخ

سرزمین مقدس از نگاه مسافران تاریخ

نویسنده: هارون وهومن
ناشر: گوهر منظوم
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 731
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1383 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : نو

مروری بر کتاب

نویسنده در این کتاب، گزارش‌های جغرافیانویسان و سیاحان مختلف درباره شهرها و روستاهای سرزمین فلسطین و اسرائیل را به ترتیب الفبای اسامی مکان‌های جغرافیایی، تدوین نموده است.

تعدادی از شهرها و مواضعی که اطلاعاتی درباره آن‌ها در این کتاب فراهم آمده از این قرارند: اریحا، اشدود؛ اورشلیم (بیت المقدس)؛ بیت لحم؛ بیت شعان؛ تل آویو؛ جنین؛ حیفا؛ رام الله؛ رمله؛ سریل؛ کنیسه؛ نابلس؛ مبرون؛ یافا و چند شهر دیگر.

منابع نویسنده را مجموعه‌ای از کتاب‌های مسالک و ممالک و سفرنامه‌های فارسی عربی و زبان‌های دیگر تشکیل می‌دهد. هر مدخل به یک شهر یا مکان جغرافیایی اختصاص دارد بدین ترتیب که با توضیحاتی درباره وجه تسمیه، موقعیت جغرافیایی و پیشینه تاریخی و وضعیت کنونی آن آغاز می‌شود و در ادامه، گزارش‌های منابع جغرافیایی یا سفرنامه‌ها درج می‌گردد...

سرزمین مقدس (به عبری: ארץ הקודש) (به عربی: الارض المقدسة) مکانی است که برای مسلمانان و یهودیان و مسیحیان ارزش مذهبی دارد و مقدس شمرده می‌شود و در یهودیت به پادشاهی اسرائیل اشاره دارد که در تنخ ذکر شده‌است و در مسیحیت و اسلام به سرزمین میان اردن (رود) و مدیترانه گفته می‌شود و در قرآن در آیه ۲۱ سوره مائده آن را ارض مقدس نامیده‌است.

بخشی از اهمیت این سرزمین به خاطر بناهای مهم مذهبی اورشلیم و مقدس‌ترین شهر یهودیت که اورشلیم است و همچنین پیامبری مسیح و معراج پیامبر اسلام طبق روایات در این سرزمین رخ داده‌است.در طول تاریخ جنگ‌های صلیبی برای تصاحب این سرزمین رخ داد که مسیحیان قصد بازپس‌گیری این سرزمین از ترکان سلجوقی داشتند که سلجوقی‌ها از عرب‌ها و آنها نیز از امپراتوری روم شرقی گرفته بودند. بخش‌های زیادی در این سرزمین مورد زیارت یهودیان، مسیحیان و مسلمانان است.

به سرزمین فلسطین یا همراه بخشی از شام یا همه منطقه شامات و سرزمین موعود بنی اسرائیل، ارض مقدّس گفته می‌شود.سابقه این سرزمین به پیش از هجرت ابراهیم به آن باز می‌گردد و از دیرباز به سرزمین کنعانیان معروف بوده است. برخی نیز از نگاه اسطوره‌ای، سابقه آن را به آغاز ظهور بشر در زمین باز گردانده‌اند.زاع‌های مستمر مذهبی بر سر این سرزمین، بیش‌تر میان یهودیان و مسیحیان در یک دوره، و مسیحیان و مسلمانان در دوره دیگر (طیّ کشورگشایی‌های اسلامی و سپس جنگ‌های صلیبی) جریان داشته و هیچ‌گاه جز در عصر حاضر، نزاعی میان مسلمانان و یهودیان بر سر حاکمیّت این سرزمین وجود نداشته است.

در این میان، انگیزه‌های صرفاً سیاسی - استعماری و غیر مذهبی از سوی گروهی از یهودیان افراطی‌ به طور مشهود به چشم می‌خورد که یهودیان مذهبی بسیاری با آن مخالفت کرده‌اند. وعده‌ها و‌ به طور کلّی پیام کتاب مقدّس از نگاه بسیاری از متألّهان یهود درباره آرمان اخلاقی و سنّت معنوی پیامبران بنی اسرائیل و نه اندیشه‌ای صرفاً نژادپرستانه و ملّت محور بوده و به ضرورت اتّحاد مردم یهود با خدای پیامبرانشان اشاره دارد.

تقدّس این سرزمین از نگاه پیامبران یهود، نه از خاک و نژاد آن، بلکه از وحدت مردم آن با خداوند نشأت می‌گیرد که مالکیّت الهی بر آن نیز تابعی از این اصل است. احساس تعارض جدّی میان سنّت معنوی پیامبران یهود با تشکیل دولتی سیاسی در فلسطین که مستلزم جنگ و خون‌ریزی و اختلاف ادیان و مذاهب توحیدی است، از سوی بسیاری از شخصیّت‌های مذهبی، سیاسی و علمی یهود چون مارتین بوبر، به صراحت ابراز شده و همچنان از سوی برخی محافل مذهبی یهود دنبال می‌شود