رفیق دن کامیلو

رفیق دن کامیلو

نویسنده: جووانی گوارسکی
مترجم: غلامعلی لطیفی
ناشر: فرهنگ معاصر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 264
اندازه کتاب: پالتویی - سال انتشار: 1398 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

دن کامیلو و پپونه را اگر بشناسید حال و هوای داستان هم برایتان آشناست. بر خلاف کتاب های قبلی این کتاب به صورت داستان های مجزا نیست و به شکل رمان پیش می رود. در اثر یک سری اتفاقات دن کامیلو تصمیم می گیرد لباس مبدل بپوشد و با پپونه و گروهش به شوروی برود و سعی میکند خباثت کمونیسم و شوروی را برای آن ها آشکار کند.

در این کتاب دو رفیق که هیچ اعتقاد مشترکی ندارند با هم در چالشی دائمی هستند از سوی دیگر دن کامیلو با لباسی مبدل به میان مردم آمده و نباید کسی از کشیش بودن او مطلع شود و پپونه تمام مدت در تلاش است این راز را حفظ کند. اما در آخرین دقایق سفر که تمام گروه در طوفان گرفتار می شوند کشیش ذات خود را نشان می دهد و تنها یک نفر نیت می کند خیانت او را فاش کند، اما همان یک نفر به دست ملوان کشتی کشته می شود...

یاد ایتالیای فقرزدهٔ ۱۹۴۵ به خیر! ما از گرسنگی بازداشتگاه‌های نازی‌ها بازگشتیم و دیدیم کشورمان به ویرانه‌ای تبدیل شده است. اما از میان همین ویرانه‌هایی که بی‌گناهان بسیاری در آنها جان باخته بودند نسیم تازهٔ امید می‌وزید. چه تفاوتی است بین فقر مالی سال ۱۹۴۵ با فقر معنوی تازه‌به‌دوران‌رسیده‌های سال ۱۹۶۳! بادی که از لابه‌لای آسمان‌خراش‌های «معجزهٔ اقتصادی» می‌وزد بوی گند سکس و فاضلاب و مرگ می‌دهد. در ایتالیای مرفهِ عصر زندگی شیرین، امید به دنیایی بهتر مرده است. دیگر فقط مخلوطی از جهنم و آب مقدس وجود دارد، چون با نسل جدیدی از کشیشان مواجهیم که هیچ‌یک برادران دن کامیلو نیستند.

کاندیدو نمی‌توانست در ایتالیای سرخ و تازه‌به‌ثروت‌رسیده زنده بماند، و همین‌طور هم شد و مُرد. و داستانی که در ۱۹۵۹ به صورت مسلسل چاپ شد، اگرچه به خاطر سرزنده بودن شخصیت‌هایش کماکان زنده است، اما منسوخ شده. دعوای سرخوشانه‌اش با کمونیسم فقط در پرتو زمانه‌ای که در آن نوشته شده قابل درک است.

ممکن است خواننده در اینجا اعتراض کند که: «اگر نگرش نسبت به کمونیسم تغییر کرده و داستان شما منسوخ شده، پس چرا آن را در قبر کاندیدو دفن نکردید؟» پاسخ من این است: «چون معدودی از مردم هنوز نگرش خودشان را تغییر نداده‌اند و من متعهدم که به آنان وفادار بمانم.»

طنز گوارسکی، که نوشته‌هایش را این‌چنین شهره عالم ساخته، حاصل بیش از چهار دهه حضور او در کوره حوادث سیاسی و اجتماعی وطنش ایتالیا، از 1920 تا 1960 میلادی است. بسیاری از حوادث این دوره نه فقط خالی از مایه‌های طنز نیست، که برخی از آنها مصداق عین طنز است و می‌توان احتمال داد که برخی از آن حوادث در پرورش ذوق و مشرب فکری او اثرگذار بوده‌اند.